Moordvrouw story

Hoofdstuk 34

~ fenna ~

Verschillende scenario's gaan door mijn hoofd . Automatisch schuif ik naar achter tot de muur mij op een gegeven moment tegen houd. Ik kan niet meer verder. De man komt kalm op me afgelopen. Zijn kleren zien er niet heel verzorgt uit, alsof ze 3 weken niet gewassen zijn. Op zijn hoofd draagt hij een muts aan de schaduw te zien. Langzaam maar zeker komt hij dichterbij. Ik hou mijn adem in en knijp mijn ogen dicht. Ik voel hoe 2 sterke armen, mijn bovenarmen vastgrijpen, en hoe ik omhoog word getrokken. M'n ogen durf ik niet te openen. Ik voel hoe er een lap stof, waarschijnlijk een blinddoek of iets in die richting, voor mijn ogen word gebonden en aan de achterkant veel te strak word aangetrokken. Een ander stuk stof word in m'n mond gepropt. De man gooit me over zijn schouder. Aan de bewegingen die zijn schouders maken is te voelen dat hij aan het lopen is, maar waar naartoe ? En waar in godsnaam is Evert gebleven ?

ik word wakker met nog steeds de blinddoek voor mijn ogen. Ik was blijkbaar zo hard aan het stressen dat ik flauw ben gevallen. Vroeger had ik dat ook altijd, ik dacht dat ik daar nu onderhand wel vanaf was, maar helaas dus niet. Het stuk stof dat in mijn mond was gepropt zit er gelukkig niet meer. Dit kan betekenen dat de gene die hier achter zit met me wil communiceren zonder dat ik kan zien wie het is. In de verte hoor ik voetstappen steeds meer dichterbij komen. Een paar meter voor de stoel waar ik op zit vast gebonden komen de voetstappen tot stilstand. De man begint vals te lachen. Ik kan door de blinddoek zijn gezicht niet zijn, maar hij zal vast en zeker een vieze glimlach op zijn gezicht hebben. 'wat wil je van me en wie ben je ? ' schreeuw ik uit. De man reageert niet, hij staat nog steeds zo stom te lachen als net. 'ga je nog antwoord geven of blijf je me negeren ? ' komt er voordat ik er erg in heb uit m'n mond. De nog onbekende man kan het volgens mij ook niet helemaal waarderen. Hij stopt met lachen en schraapt zijn keel. ' hallo lieve Fenna, lang niet gezien. Ik hoorde dat het weer een stuk beter met je ging dus ik dacht bij me zelf laat ik dat eens gaan checken ' Die stem herken ik uit duizenden. Floris. Een koude rilling gaat door mijn hele lichaam. Floris vervolgt zijn verhaal weer 'nu kan dat leuke vriendje van je je niet redden en ik zal er ook niet van uit gaan dat een van die andere collega's je kan vinden hier ' ' wat heb je met Evert gedaan ! ' schreeuw ik uit. ' dat wil je wel weten hé ?' Aan de manier waarop Floris praat is al te merken dat het hoogst waarschijnlijk niet te vertrouwen is. ' godverdomme lul, zeg het'. De volgende keer als ik de kans krijg schiet ik die man echt overhoop, dat is één ding wat zeker is. ' misschien kom je daar ooit nog achter, alleen is het dan al te laat ' zegt Floris lachend. Ik hoor hoe zijn voetstappen de kamer verlaten en hoe een deur dicht word gesmeten. Alleen is het dan te laat... Wat zal hij daar mee bedoelen ? Hij gaat Evert toch niet vermoorden ?