hoofdstuk 20

489 23 0
                                    

~ fenna ~

Het is nu een week na de rechtszaak en de aanklacht tegen Evert is uit het systeem gehaald.Mijn buurvrouw heeft me sinds de dag van het 'ongeluk' niet meer durven aankijken en ik zie nu veel vaker mensen die spullen op en neer brengen van haar huis naar auto's en met haar spullen wegrijden. Ze zal wel opslag nodig hebben. Ik snap nu nog niet waarom ze precies Evert had aangeklaagd, maar naar een duidelijk antwoord daarop kan ik wel fluiten, dat gaat ze me toch nooit vertellen. Na de aanklacht is Carla veel vaker in gesprek met mensen die ik nog nooit heb gezien. Het zijn niet altijd de zelfde mensen maar sowieso twee keer per week komt er een man met kort, grijs haar, strak in pak, en hij heeft altijd zo'n  koffertje bij zich die rijke zakenman ook hebben. Hij zal wel een hoge pief zijn. Dat Carla zo vaak in gesprek is vindt ik niet zo erg, het team red zich wel en als we haar toch nodig hebben helpt ze ons wel gelijk altijd. Het enige wat mij stoort is dat die man die met dat koffertje steeds bij ons komt kijken wat we aan het doen zijn en dan vooral bij Evert. Het valt ook heel erg op dat hij nog geen één keer bij Liselot is wezen kijken, maar goed  het werk dat zij doet is natuurlijk wel wat anders dan wat de rest doet. Ik begin eigenlijk best benieuwd te worden naar wat hij precies probeert te bereiken met zijn 'interesse' in het werk wat wij doen. We gaan vanavond met het team uit eten dan vraag ik het wel aan Carla, dan weet de rest ook gelijk waar ze aan toe zijn. Voordat ik naar het restaurant ga, rijd ik eerst langs mijn eigen huis om me nog even om te kleden en zo. Evert zou met Bram mee heen en terug rijden dus mijn taak als chauffeur zit er voor vandaag op. ik draai de sleutel in de deur en stap naar binnen. Ik hang mijn jas op en trek mijn schoenen uit.  Ik werp een blik op de klok in de woonkamer en zie dat het al 6 uur is, automatisch loop ik naar de keuken en pak een pan uit het onderste kastje. Ik wil net het gas aanzetten als ik besef dat ik niet hoef te koken aangezien ik met het team uit eten ga. " wat stom van me " zeg ik in mezelf en zet de pan weer terug in de kast. Omdat ik niet hoef te koken heb ik tijd genoeg om nog even te douchen, ik word toch pas om 7 uur verwacht bij het restaurant. Een beetje laat vind ik zelf maar Carla vertelde dat er geen andere mogelijkheid was. Om kwart voor 7 ben ik klaar met alles en stap ik in de auto. Zelf heb ik nog nooit van het restaurant gehoord dus ik moet mijn tomtom gebruiken om op de goede bestemming te belanden. Menno zei vanmiddag dat hij als kind vaak in dat restaurant is geweest met zijn ouders en dat het er heel erg gezellig is, dus daar vertrouw ik maar op. Het is erg druk op de parkeerplaats en ik vind met moeite een parkeerplek. Ik loop naar de ingang waar ik Bram,Evert en Liselot al zie staan. " Menno en Carla komen eraan " hoor ik Evert zeggen nog voordat ik überhaupt kan vragen waar ze blijven, alsof hij mijn gedachtes kan lezen. Na een kwartier te hebben gewacht zie ik de mazda van Carla het parkeerplaats op rijden.  " we waren verkeerd gereden " verontschuldigt Carla aan haar personeel. We stappen met z'n zessen het restaurant binnen en nemen plaats aan de tafel die ons word voorgesteld door 1 van de bediendes. Het is een gezellige avond, er word veel gepraat en gelachen. Na het dessert drinken we met z'n alle nog wat en lopen dan weer richting de auto's op de parkeerplaats. We nemen afscheid van elkaar en lopen dan uiteindelijk echt naar e auto's. Tot mijn verbazing loopt Liselot met Bram mee en Evert loopt de hele andere kant op. Ik dacht dat hij met Bram mee reed, dit is vreemd. Hij haalt een autosleutel uit z'n jaszak en wijst hem naar een rij geparkeerde auto's. De knipperlichten van een witte Mercedes Benz knipperen twee keer met hun oranje felle licht en de koplampen springen aan. Evert vervolgt ondertussen zijn weg naar de Mercedes die zojuist van het slot is gesprongen. " zo zo nieuwe auto ? " vraagt Menno die duidelijk ook benieuwd is naar het tafereel dat zich zojuist voor ons ogen afspeelde. Het is niet heel bijzonder, ik bedoel zoveel mensen rijden in zo'n auto. Het enige wat ik en zo te horen Menno ook niet snapt is waar Evert die auto zo snel vandaan heeft getoverd, Bram moest hem vanmiddag na het werk namelijk nog wegbrengen omdat hij geen auto had. " was het maar zo'n feest " zegt Evert lachend. " hoe kom je dan aan die auto ? " vraag ik niet-snappend. " ik mocht de auto van m'n broer even lenen dus  dat heb ik gedaan en morgen terwijl ik aan het werk ben komt hij hem ophalen " " je broer heeft wel goede smaak zeg " voegt Bram zich in het gesprek. " hoe zit het met jullie ?  ik zag dat jullie samen naar de auto van Bram liepen " probeert Evert de aandacht van hem af te halen. Het lukt want iedereen richt zich nu op Bram en Liselot. " ik kan haar moeilijk in het donker naar huis laten fietsen terwijl allemaal in de auto zitten, dus heb ik haar opgehaald en breng ik haar nu weer weg " geeft Bram als antwoord en Liselot knikt instemmend. " aardig van je Bram " " ik ben altijd aardig " zegt Bram trots. " arrogant ventje ben je af en toe ook " zeg ik lachend. " nou ik weet niet wat jullie doen, maar ik ga in ieder geval naar huis " zegt Evert nadat iedereen is uitgelachen. We nemen nog een keer afscheid en zeggen 'tot morgen' en dan stappen we allemaal in de auto's. Omdat het niet koud is buiten, hoef ik de verwarming niet aan te doen. Ik stap gelijk m'n bed in zodra ik thuis ben. Het was een lange dag met een geslaagde avond met het team, moeten we vaker doen.



eindelijk een nieuw hoofdstuk, een beetje later dan gedacht maar ik was een beetje inspiratieloos, daarom ook niet zo'n lang en spannend hoofdstuk ofzo. Later in het verhaal komt er wel meer spanning maar dat is pas over een paar hoofdstukken, moet eerst nog inspiratie vinden voor 1 of 2 tussen- hoofdstukken zodat het niet to much word.Tips & ideeën zijn altijd welkom. Trouwens al de 1.6k lezers bereikt ! Leuk om te zien dat het niet voor niks is :) 


Moordvrouw storyWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu