Moordvrouw story

hoofdstuk 28

~ Evert ~

Wat een irritante zaak is dit, eentje zonder enige aanknopingspunten tot nu toe. Eigenlijk moet ik niet zeuren, ik bedoel, ik weet niet eens of er al wat is gevonden, ik probeer zo goed mogelijk mee te zoeken naar enig verband of een dader maar ik kan gewoon m’n hoofd er niet bij houden.

Ik en Fenna hebben besloten om voorlopig nog niks tegen Carla en de rest te zeggen en zo onopvallend mogelijk te gaan doen, nou ja we gaan een poging wagen. Het zal even moeilijk worden maar we hebben geen andere keuze. Voor heel even ben ik weg van de bewoonde wereld lijkt het wel, ik zie niets of niemand om me heen en ik hoor alleen mijn eigen gedachtes.

“ yow gast, gaat ie goed ? “ ik schrik op en zie dat Bram met z’n handen voor m’n gezicht staat te zwaaien. “ ja prima “ “ de weduwe van die vrouw is in verhoorkamer 2 dus als je er weer met je gedachte bij bent dan- “ “ ik snap het Bram, ik kom al “ zeg ik en loop naar verhoorkamer 3. Bram loopt achter me aan en gaat uiteindelijk naast me zitten. “ waarom ben ik hier, ik heb toch niks verkeerds gedaan ? “ is het eerste wat de vrouw uit weet te brengen. Eigenlijk is dat het eerste wat bijna iedereen zegt die hier binnen komt. Alsof het een standaard zin is.

“ we moeten nog maar eens zien of u niks verkeerds heeft gedaan “ even valt er een stilte.

“ hoe komt u aan die blauwe plekken op uw arm “ vraagt Bram uit het niets. Ik moet eerlijk zeggen dat ik die blauwe plekken zelf nog niet had opgemerkt. “ ow gewoon “ zegt de vrouw zacht. “ heeft u ze gewoon op gelopen of heeft iemand anders dat gedaan ? “ “ als u ons helpt kunnen wij u helpen door te dader te vinden, aan u de keuze, of u gaat praten en wij kunnen daarna veder of u zwijgt lekker en het vinden van de verantwoordelijke hiervoor word alleen nog maar lastiger, dus kies maar “ vul ik Bram aan. de vrouw slikt even. Ik wil al op staan om weg te lopen maar dan begint de vrouw te praten. “ hij heeft het gedaan “ “ en wie is hij dan ? “ “ killian “

“ heeft hij u vaker mishandeld ? “ “ ja “ mompelt de vrouw. Die mishandelingen hebben haar naast blauwe plekken ook een sterk motief bezorgt. “ heren kan ik jullie 2 seconde spreken op de gang ? “ komt Carla het stilgevallen gesprek onderbreken. we staan op en lopen naar de gang waar liselot, carla, menno en fenna al op ons staan te wachten. “ een collega van het slachtoffer is oud politieagent “ licht Liselot is in “ maar nu niet meer ? “ “ nee ontslagen na  een akkefietje met de hoofdcommissaris “ “ is het mogelijk dat hij z’n wapen niet heeft ingeleverd en nu heeft gebruikt om onze man te vermoorden ? “ “ ja dat is mogelijk maar waarom ? “ “ daar gaan we nu achter komen. Hoe heet die collega ?  “ “ brian koppen “ antwoord liselot. Ik en Bram lopen weer terug de verhoorkamer in waar we hopelijk wat meer antwoorden los kunnen krijgen bij de vrouw.

“ brian koppen, zegt die naam u wat ? “ de vrouw schrikt en weet zich geen houding te geven.

“ dat is een collega van killian “ “ ja dat weten we maar wat weet u veder van hem “

“ ik uhm… had een affaire met brian “ zegt ze zacht. Ik en Bram wisselen even een blik.

“ wist brian dat u werd mishandeld door killian “ vraagt Bram. “ ja dat heb ik hem verteld. u denkt toch niet dat brian het heeft gedaan ? “ “ alles is mogelijk, we houden u op de hoogte meer kunnen we op dit moment niet voor u doen, het spijt me “ een affaire met de mogelijke moordenaar van haar man, ze heeft het goed voor elkaar. ik snap het sowieso nooit als mensen vreemdgaan, ik bedoel als je zo graag met iedereen naar bed wil neem dan geen relatie dan kan je gaan en staan waar je wilt. Maar ja zulke mensen bestaan er nou eenmaal, wat doe je eraan ?

dit is waarschijnlijk het langste en saaiste hoofdstuk maar ben een beetje inspiratieloos.ik heb de rest van de week nog vrij dus ik hoop dat ik morgen weer nieuwe ideeen krijg en een nieuw hoofdstuk kan plaatsen. Als iemand ideeen of tips heeft zet het in de reacties misschien zijn wel handig en kan ik ze grbuiken :)