Moordvrouw story

pizza

~ fenna ~

13:01 geeft de digitale klok aan. Het is nu al precies 6 minuten geleden dat er werd gezegd dat de arts er zo aan kwam, als ze dit ‘zo’ noemen vraag ik af of het ziekenhuis wel weet wat dat betekend In mijn ogen is ‘zo’ toch echt binnen een minuut of 2 niet 6 maar het zal allemaal wel. Ik was net weer in huilen uitgebarsten toen ik besefte wat er nou eigenlijk allemaal was gebeurt : evert liet zich vrijwillig neerschieten en vertrouwde erop dat alles goed zou gaan. Ik snap echt niet hoe hem dat is gelukt, het kogelvrije vest had net zo goed verkeerd kunnen zitten en als dat het geval was geweest was hij nu dood. Om een of andere reden begon ik bij die gedachte te huilen. Doordat evert naast me zat en dus merkte dat ik begon te huilen was hij me komen troosten en eigenlijk zitten we nog steeds hetzelfde als net : hij zit op z’n hurken voor me met z’n armen om me heen en ik lig met m’n hoofd op zijn schouder. Het is gek maar het voelt niet verkeerd. “ mevrouw kremer en meneer numan klopt dat ? “ ik schrik en als reactie duw ik evert snel van me af waardoor hij naar achter valt. De arts helpt evert overeind en kijkt me verbaasd aan, ook evert kijkt me aan maar die begint te lachen. De arts kijkt hem verbaasd aan met een blik van wat-is-daar-nou-grappig-aan maar evert negeert zijn blik en gaat lachend op de stoel naast me zitten. ik verontschuldig me snel naar de arts toe en zeg dat ik geschrokken was doordat ik hem niet had horen binnenkomen. Omdat de vrouwelijke arts er nog niet is word evert als eerst onderzocht. “ die wond aan de zijkant van uw hoofd is erg groot ik ben bang dat het gehecht moet worden “ “ nou oke dan als het moet dan doet u het maar “ ik schrik er van dat het gehecht moet worden zo’n grote wond leek het niet. Terwijl evert word gehecht in de kamer naast mij word ik onderzocht. “ goed nieuws ! u heeft geen kneuzingen en ook niks gebroken, u mag gaan “ “ dankjewel “ zeg ik en loop de kamer uit. Ik mag gaan maar ik wacht op evert, dat is wel zo netjes. na ongeveer 10 minuten te hebben gewacht gaat de deur van het kamertje open en komt evert naar buiten gelopen. “ en ? “ “ 26 hechtingen” “ jezus, deed het pijn ? “ “ nee ik was verdoofd dus voelde niks, alleen die prik van de verdoving was een beetje vervelend die naald was bijna 20 cm lang “ “ echt waar ? “ ik stop met lopen en kijk hem verschrikt aan. “  nee geloof je dat nou echt ? “ “ ja eigenlijk wel ja “ “ hij was maar 4 cm ofzo “ “ oke dan “ zeg ik en we lopen veder. “ loop maar alvast naar de rest, ik moet even een nieuwe afspraak maken  kom er  zo aan “ “ is goed “ zeg ik en loop naar de wachtkamer waar de rest zit te wachten. “ waar is evert ? “ vraagt bram gelijk als ik aan kom lopen “ ja eh… die is out gegaan en nu ligt hij aan de beademing het gaat niet zo goed “ ik probeer nep te huilen maar ik kan me lach niet in houden als ik het gezicht van bram zie “ hij is gewoon even een nieuwe afspraak maken, het was gewoon een geintje dus don’t panic “ zegt ik lachend “ het was een geintje zonder humor “ zegt bram zo boos mogelijk. Evert komt aangelopen en als ik hem vertel waarom bram zo chagrijnig mogelijk naar me probeert te kijken beginnen evert en de rest ook te lachen, alleen bram nog niet die probeert zo boos mogelijk naar me te kijken maar ik weet gewoon net als de rest dat hij stiekem z’n lach gewoon probeert in te houden. “ waarom blijven we hier staan eigenlijk ? “ zegt liselotte als we na 2 minuten nog steeds in de wachtkamer staan “ ja weet ik eigenlijk niet, zullen we maar gaan ? “ “ goed idee “ . als we op de parkeerplaats staan realiseer ik me dat evert en ik met de ambulance hier zijn gekomen en op dit moment dus niet over een auto beschikken. “ uhm carla, ik en evert hebben geen vervoer m’n auto staat nog voor het bureau “ “ en de mijne  bij de bank “ voegt evert eraan toe “ dat is inderdaad waar jullie kunnen met … “ haar telefoon onderbreekt haar. na 1 minuut is het gesprek tussen carla en de gene aan de andere kant van de lijn al afgelopen “ er is een lijk gevonden in het park, bram ik wil dat jij er heen gaat samen met liselotte “ “ we zijn al onderweg “ zegt bram terwijl ze in zijn auto stappen “ wat kunnen wij doen ? “ “ jij en evert kunnen bij mij in stappen en dan naar huis gaan om wat te eten en daarna uit te rusten “ “ carla we voelen ons prima we kunnen heus wel helpen met de zaak “  protesteren ik en evert “ nee jullie gaan gewoon doen wat ik zeg “ zegt carla streng. zonder nof wat te zeggen lopen we met z’n vieren naar de auto van carla en stappen we in. “ evert ik zet je bij de bank af voor je auto dan rijd ik door naar het bureau om jou af te zetten fenna , en dan gaan wij door naar het park “ zegt ze terwijl carla terwijl ze naar menno kijkt “ carla dat is toch omrijden voor jullie, ik wil me nergens mee bemoeien ofzo maar het bureau is is de hele andere kant op dan het park vanaf de bank gezien, als fenna wil kan ze ook met mij mee rijden haar huis ligt toch op mijn route “ “ ja je hebt eigenlijk wel gelijk, ik vind het prima maar vind fenna het ook goed dan ? “ ik knik om aan te geven dat ik het niet erg vind. “ nou doe voorzichtig en als er iets is gewoon bellen eh dat geld voor jullie beide “ zegt carla terwijl we uitstappen om naar de auto van evert te lopen “ mij kunnen jullie ook bellen “ zegt menno “ we weten het en dat zullen we zeker doen als het nodig is “ evert knikt hevig om te laten merken dat hij het er mee eens is. “ oke noy ik zie jullie morgen wel meer eerst lekker uitslapen doei “ “ doei “. als we in de auto zitten onderweg naar mijn huis is het stil, geen van beide zegt iets maar toch is de sfeer die er hangt best prettig. “ nou ik denk dat we er zijn “ zegt evert na een kwartiertje te hebben gereden “  goed gedacht we zijn er inderdaad, wil je anders nog wat drinken ? “ “ uhmmm waarom ook niet ? “ evert stapt uit en samen lopen we naar het appartementje op de eerste verdieping van een flat waar ik woon. Als we binnen komen wijs ik naar de bank als teken dat hij daar kan gaan zitten. “ wow het is al half 6 ik ga maar eens moet nog eten enzo en kan jij gewoon vroeg gaan slapen “ zegt evert na een hele lange tijd te hebben gepraat over van alles en nog wat “ ik heb ook nog niet gegeten, wil je anders blijven eten dan bestel  ik gewoon pizza’s ofzo “ “ zeker ? volgens mij vraag je dit alleen maar uit beleefdheid, ik kan ook gewoon thuis eten geen probleem “ “ nee ik zei het niet uit beleefdheid, en ik vind het echt niet erg anders had ik het echt niet gevraagd je weet hoe ik ben “ “ nou oke dan “ “ zal ik pizza bestellen of wil je wat anders ? “ “ nee pizza klinkt wel goed “ ik pak mijn laptop en bestel 2 pizza’s. na anderhalf uur gaat eindelijk de bel. ik hoor vanuit de badkamer evert naar de deur lopen en open doen. Omdat het zo lang duurde had evert voorgesteld dat ik even kon gaan douchen. ik voelde me nog steeds vies door floris dus een slecht idee vond ik het zeker niet. Evert zou wat tv gaan kijken en even zijn broer bellen om te zeggen dat het goed is afgelopen allemaal dus daar hoefde ik me geen zorgen over te maken zei hij. ik kleed me snel aan en trek een sprintje naar beneden. “ de pizza’s zijn er “ “ i know ik hoorde de bel net en aangezien ik niemand anders verwachte moest het de koerier wel zijn “ zeg ik lachend. Als we de pizza’s op hebben praten we nog wat veder over werk en dat soort dingen. “ shit he het is al half 12, ik moet echt gaan anders kom ik morgen echt niet uit bed “ “ is goed ik ben eigenlijk ook best wel moe dus geen probleem “ . “ hoeveel krijg je van me voor die pizza’s ? “ vraag ik aan evert als hij zijn jas aan trekt “ niks zit wel goed zo “ zegt hij en geeft me een knipoog “ zeker ??  “ “ ja 100% zeker “ “ oke dan scheelt mij weer 20 euro “ zegt ik lachend. Evert doet de deur open en loopt de gallerij op “ eey als er iets is kan je bellen eh ? “ “ ik weet het maar dat zal niet nodig zijn aangezien ik niet kan slapen en bellen tegelijk “ “ dat is waar maar als er toch iets is gewoon bellen “ “ jaha zal ik doen “ “ oke slaaplekker dan “ “ ja jij ook voor dalijk “. ik zwaai nog even naar hem als hij weg rijdt en kruip dan eindelijk weer m’n eigen bedje.