Moordvrouw story

Hoofdstuk 23

Fenna ~
" er zijn lichaamsvreemde cellen in u bloed aangetroffen, vanwege die ondervinding is er ook in tweede instantie naar de echo's gekeken, daaruit hebben we zeer leuk nieuws geconstateerd. U word moeder " alle spieren in mijn lichaam lijken wel verlamd. Mijn ogen zijn net zo groot als pingpongballen. " hoelang al ? " vraag ik stom verbaasd. " nu zo'n 8 weken maar ik kom zo bij u terug . Spoedgevalletje " zegt de arts nadat er 3 keer een piepje uit een klein apparaatje in haar zak kwam. ik kijk met mijn 'pingpong'ogen opzij en zie dat Evert wit weg is getrokken, alsof hij een spook ziet, of er zelf een is . Er gaan te veel vragen door mijn hoofd, hoe kon dit gebeuren, wil ik dit wel, ben ik er klaar voor, kan ik het wel aan. De tranen rollen over mijn wangen. Dit is iets wat ik altijd al heb gewild, maar dit is nou niet de ideale situatie die ik me had voorgesteld. Evert komt naast me op bed zitten en sluit me in zijn armen, even vergeet ik de problemen van een minuut geleden, maar die zijn al weer snel terug. " fen, 8 weken. " zegt Evert verschikt. 8 weken ? wat bedoeld hij daar nou weer mee ? Dan schiet het bij me te binnen. 8 weken geleden zat ik in die bank, met floris. Nog een grotere ramp. De tranen rollen weer over m'n wangen. Evert drukt me nog steviger tegen zich aan, maar dit keer kan ik de problemen niet op zij zetten, ook niet voor 2 seconde. De dokter komt weer binnen gelopen en weet zich geen houding te geven. " ik moet even naar buiten, ben zo terug " Evert staat op en loopt met nog steeds zo'n wit gezicht als net de kamer uit. " is er een mogelijkheid om nu al een DNA-test te doen ? " vraag ik gelijk. Ik moet het weten. De dokter zal wel denken dat ik vreemd ben gegaan ofzo, ook al kan dat niet, ik heb niet eens een vriend. " hoezo denkt u dat dat nodig is ? bent u niet zeker over wie de vader is ? " " nee inderdaad " " het is mogelijk, het brengt een hoog risico op een miskraam mee " " ik moet het echt weten " " als u zeker van u zaak bent, zal ik de spullen halen en dan neem ik de test gelijk af " " danku " De vrouw verlaat de kamer weer. Daar zit ik dan in m'n eentje, nou ja niet helemaal in mijn eentje. De vrouw komt weer terug en begint alle risico's op te noemen. Nou niet echt iets wat je wil horen in dit soort situaties maar dat is nou eenmaal de procedure zei ze " mag ik vragen waarom u eigenlijk zo'n test wil. U hoeft natuurlijk geen antwoord te geven, ik snap het best als u het voor u zelf wil houden "
" ik weet inderdaad niet zeker wie de vader is" besluit ik maar meteen met de deur in huis te vallen. " voor dat ik de test afneem moet ik wel weten met welk DNA ik het moet vergelijken. Heeft u wel een idee wie de vader zou kunnen zijn " " er zijn 2 mogelijkheden. Floris Hoeke & Evert Numan"
Zeg ik zacht, maar net hard genoeg. " die tweede was hier net toch ?" " ja dat klopt "
" kon hij het niet aan, dat het kind misschien niet van hem is, dat hij daarom weg liep "
" nee. Evert is mijn collega en niet m'n vriend, het is 1 keer gebeurd meer niet. En die andere man zit vast voor nog heel lang "
" ow sorry ik dacht dat jullie een relatie hadden. Mag ik ook vragen waarom die andere man vast zit " vraagt de rouw voorzichtig. Het liefst praat ik niet meer over het gebeuren in de bank maar ik ben bang dat ik nu niet anders kan. Ik vertel het hele verhaal aan de vrouw, sommige details bespaar ik haar wel, die hou ik liever voor mezelf ook al weet Evert het ook. De dokter kijkt me medelevend aan. Zonder nog wat te zeggen neemt ze de test af. Het duurt hoogstwaarschijnlijk maar een paar seconden maar het lijkt wel een uur te duren.
" ik ben binnen 30 minuten terug met de uitslag " " kunt u Evert hierheen sturen als u hem ziet " " zal ik doen. Tot zo " " tot zo "