Moordvrouw story

geslaagde missie

~ fenna ~

“ fenna het is misschien een beetje een rare vraag maar waar is de uitgang ? “ doordat ik elke dag door floris werd mee genomen naar dat verschrikkelijke kantoor weet ik ongeveer de weg, dat is denk ik ook wat evert bedoeld. Als we langs een kantoor lopen stopt evert opeens en hij  maakt de deur open “ wat ga je doen ? “ “ hier vangen “ zegt hij zonder antwoord te geven op mijn vraag. uit reflex vang ik het zwarte voorwerp dat evert naar me heeft gegooid “ mooi gevangen “  “ dankje “  als ik naar het voorwerp kijk zie ik dat het mijn wapen is “ goed speurwerk “ zeg ik lachend  “ dankje “ zegt evert terwijl ik weg loop. “ fenna wacht nou even “ hoor ik hem er achter aan zeggen maar ik loop gewoon door ik wil weg hier. evert komt tientallen secondes later achter me aan gerend. ik zie dat hij wil vragen waarom ik nou niet op hem heb gewacht daarnet maar op wonderbaarlijke wijze weet hij zich in te houden. we lopen door het gebouw zonder ook maar enig spoor van floris te vinden. als we bij een trap zijn aangekomen ga ik voor op, ik heb geen zin om op evert te wachten. dit stuk van de bank kan ik me niet herinneren, waarschijnlijk zijn we ergens achterin de bank ofzo. Dan opeens hoor ik eens stem “ laat je wapen vallen nu “ ik herken de stem gelijk, het is die van floris. Hij heeft me dus gezien. Angstig kijk ik naar evert die zich achter een dikke pilaar verschuilt. Hij knikt naar me om aan te geven dat ik naar floris moet luisteren “ vertrouw me “ fluisterd hij zacht. ik laat m’n wapen vallen en schop hem in de richting van floris. Floris pakt mijn wapen op en richt hem meteen op mij, precies op dat moment springt evert achter de pilaar vandaan “ laat dat wapen vallen “ schreeuwt hij. door deze actie haalt floris het wapen uit mijn richting en richt hij op evert en hij haalt de trekker over. evert valt op de grond hij is in z’n borst geraakt. Doordat evert op de grond viel is zijn wapen op de grond gevallen. ik pak het op en zonder ook maar over de explosieven na te denken haal ook ik de trekker over. ik verwacht een grote explosie maar die komt er tot mijn verbazing niet. Floris ligt op de grond en het AT komt aanrennen en ontfermen zich over floris. snel ren ik naar evert. ik leg mijn vingers in zijn nek al voor de 2e keer in 3 dagen tijd en al snel voel ik een hartslag, hij leeft nog. Dan opent evert zijn ogen en komt hij overeind. “ dit kan niet je moet blijven liggen, je bent geraakt “  evert begint te lachen. Ik kijk hem met een blik van wat-sta-je-nou-zo-stom-te-lachen aan.Dan trekt hij de sweater omhoog die hij uit het kantoor vandaan had getoverd. ik geloof mijn ogen niet als ik zie dat hij er een kogelvrij vest onder aan heeft. “ waar heb je die nou weer vandaan ? “ zeg ik verbaasd “ ja uit dat kantoortje, ik riep je nog maar je was al weg “ hij begint te lachen en geeft me een vriendschapelijk duwtje “ ik zei toch dat je me moest vertrouwen “ zegt hij met een knipoog.

~ bram ~

Als we aankomen bij de bank komt er gelijk een man van het AT aangelopen “ er is beweging in de bank, het zou gaan om 3 personen zodra er meer informatie is laat ik het horen “ “ fenna , evert en floris dat kan niet anders “ hoor ik menno zeggen. Dat kan dus betekenen dat ze  waarschijnlijk oke zijn, ik hoop het maar als ik er achter kom dat floris een van hun iets heeft aangedaan en ik krijg de kans zal ik hem echt wat aan doen. Als ik naar binnen kijk zie ik eerst helemaal niks maar na een tijdje naar binnen te hebben gestaard in de hoop dat ik fenna of evert zou zien zie ik floris op mijn netvlies verschijnen. Hij draagt nog steeds dat zelfde vest met die explosieven erop wat eigenlijk niks nieuws is aangezien hij die al 3 dagen om heeft. Vanaf de plek waar ik nu sta zie ik niet heel veel dus ik besluit naar de andere kant van het raam te gaan daar zie ik veel meer.

Dan zie ik opeens fenna en evert achter een muur verschijnen. Als carla en de rest aan komen lopen en ze zien wat ik zie barst lisselotte opeens in huilen uit wat niemand had verwacht omdat ze zo’n iemand is die haar emoties niet zo 1,2,3 laat zien. Om haar te troosten sla ik een arm om haar heen wat ze gek genoeg toe laat. Dan gaat alles heel snel. Ik zie fenna die opeens oog in oog staat met floris die wat naar haar schreeuwt. Als fenna opzij kijkt zie ik evert die zich achter een pilaar verschuilt. Fenna laat uit het niets haar wapen vallen en evert spring te voorschijn door deze onverwachte beweging haalt floris de trekker over en raakt hij evert in z’n borst. Evert valt met een klap op de grond. Ik kan mijn eigen gezicht niet zien maar ik voel gewoon dat mijn gezicht wit weg trekt, de rest van het team is ook geschrokken en carla begint nu ook te huilen. door dat evert op de grond viel is ook zijn wapen gevallen. Fenna doet wat ze moet doen door het wapen van Evert op te pakken en floris neer te schieten. Iedereen doet 5 stappen terug vanwege de explosieven maar dat is niet nodig er gebeurt helemaal niks behalve dat floris op de grond valt en het AT dat naar binnen stormt. Ik ren ze achter aan ik moet weten hoe het met evert gaat. Ik zou echt niet weten hoe het veder moet als hij dood is  no homo natuurlijk, hij is gewoon net als een broer voor me. Als ik binnen kom zie ik dat floris nog leeft als evert niet een paar meter vederop  gewond op de grond had gelegen had ik hem wat aan gedaan maar nu op dit moment is evert belangrijker. Evert staat hard te lachen als ik aan kom rennen en fenna staat naar hem te kijken met een blik van wat-sta-je-nou-zo-stom-te-lachen. evert trekt de sweater die hij aan heeft omhoog en dan zien ik en fenna dat hij een kogelvrij vest er onder aan heeft. “ godverdomme gast ik dacht dat je dood was “ zeg ik buitenadem. ook al had ik het heel anders aangepakt en vind ik het een ondoordachte actie toch ben ik blij dat het zo is afgelopen en dat evert of fenna niet dood zijn. “ facking hel wat ben ik blij dat jullie net niks is overkomen en dat jullie beide nog leven “

~ evert ~

“ ahw was brammetje een beetje ongerust “ “  wat schattig “ voegt fenna aan mijn zin toe, “  gast serieus ? ik dacht dat je dood was vriend “ “ dat is niet zo ik ben er nog en fenna ook ik wist wat ik deed oke “ “ oke dan als jij het zegt “ bram loopt voorop naar buiten, ik en fenna lopen erachter. Als we buiten zijn komt liselotte en carla gelijk op ons afgerend, ze weten niet hoe snel ze om ons nek moeten hangen. “ wat ben ik blij dat jullie nog leven “ zegt carla ongerust “ tja als evert niet zo slim was hadden we hier misschien niet gestaan” “ zo fenna sinds waneer neem jij het voor hem op “ vraagt liselotte verbaasd. Ik heb nu geen zin in een discussie dus ik doe maar alsof ik niks gehoort heb en kijk de andere kant op. Ik hoor fenna niet antwoorden ze zal wel een gezichtsuitdrukking hebben gemaakt als antwoord ik weet het niet. Er komt een ambulance de parkeerplaats op rijden, ik ga er van uit dat die voor floris is. “ is die voor floris ? “ “ nee voor jullie , ik wil dat jullie je laten controleren je weet maar nooit “ “ carla dat is echt onnodig ik voel me prima alleen een beetje last van hoofdpijn maar dat heb ik wel eens vaker dus een onderzoek is niet nodig  “ “ evert jullie hebben niks te willen dit is een bevel “ ik kijk naar fenna die er duidelijk ook niet op zit te wachten om door artsen te worden onderzocht. De ambulancebroeders nemen ons mee in de ambulance richting het ziekenhuis. Carla en de rest van het team zouden achter ons aan komen rijden. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis worden we naar een kamertje begeleidt waar we moeten wachten op de desbetreffende arts of artsen geen idee. terwijl we op de arts/ artsen zitten te wachten zie ik de tranen in fenna der ogen omhoog komen. zachtjes begint ze te snikken. ik sta op en ga op mijn hurken voor haar zitten. “ je had dood kunnen zijn “    “ ja ik weet het, maar ik ben niet dood ik zit hier nu alles doet het nog ik kan nog horen ik kan nog zien ik kan mezelf bewegen niks aan de hand ik meen het, het was misschien niet m’n slimste actie maar als ik niks had gedaan zaten we daar nog “ ze leunt naar voor toe en ik sla mijn armen om haar heen “ voortaan alsjeblieft overleggen dan hoefde ik me niet zo’n zorgen te maken “  moet jij zo nodig zeggen denk ik bij mezelf maar als ik dat nu ga zeggen maak ik het erger dus ik besluit het maar niet te doen “ afgesproken ik zal voortaan overleggen “