Moordvrouw story

Hoofdstuk 29

bram ~
Na kort te hebben geslapen vannacht, parkeer ik mijn auto voor het bureau. In tegenstelling tot andere heb ik nog nooit een ochtendhumeur gehad, hoe kort ik ook slaap, ik stap elke ochtend vrolijk uit bed. Zelfs als ik vroeg moet beginnen net als vandaag is mijn humeur goed. Binnen is het nog rustig alleen Liselot is er al. De rest begint vast later. " morgen " " goeiemorgen " antwoord liselot zonder op te kijken. Ze vind de papieren die voor haar liggen duidelijk interessanter. In het begin toen ze hier kwam werken was ze erg stil en probeerde op de werkvloer zo min mogelijk sociaal te zijn. Ze dacht dat haar werk daar onder zou lijden. Sinds kort is ze 90 graden gedraaid en heeft alle principes die ze in het begin had van haar afgezet. Ze heeft haar plek eindelijk gevonden in het team. Ze voelt zich nu net als een van ons en niet meer de nieuweling die alleen goed was voor het forensische onderzoek rond om een zaak. Ze is in gaan zien dat ze veel meer is dan dat. Ze is onze vriendin gaan worden, zie het als een nieuw familielid. Ze heeft soms haar momentjes dat ze even met rust gelaten wil worden en zich dan in haar lab terug trekt, zo is ze nu eenmaal, we zijn het nu van haar gewend en weten ook dat ze na even alleen geweest te zijn zich weer bij de groep voegt en en dan vrolijk weer verder gaat waar ze mee bezig was en zichzelf weer is. Het is fijn om te weten dat hier altijd mensen zijn waar je op terug kan vallen, mensen die je kan beschouwen als familie, mensen die je rug hebben wanneer het nodig is. Die gedachte is misschien wel de reden dat het zo lekker loopt binnen het team, we vertrouwen elkaar. Ondertussen zijn Fenna en Evert ook al binnen komen wandelen. Het valt heel erg op dat ze meer samen doen en het wel goed met elkaar kunnen vinden, misschien wel té goed. Ik vraag me af hoe lang het nog gaat duren voordat ze een relatie hebben. " blijf je nou de hele ochtend hier staan staren of ga je ook nog wat doen ? " vraagt Menno die ondertussen dus ook al was binnen gekomen zonder dat ik het had gemerkt. " uh ja ik kom al " vandaag staat er niet veel actie op de planning. Een paar keer een verhoor en that's it, nou ja voorlopig, in dit vak weet je nooit wat je die dag kan verwachten. De ene dag heb je 3 moordzaken op te lossen en de andere dag zit je de hele tijd achter je bureau te wachten tot je eindelijk weer een nieuwe zaak krijgt. Die dagen zijn het minst leuk maar ja that's life, soms moeten dingen nou eenmaal.