မနက်ဖြန်က ရန်ကုန်ကိုပြန်ရမယ့်နေ့
မီးငယ်ဖို့ အရုပ်မျိုးစုံရော၊လူကြီးတွေဖို့လက်ဆောင်တွေရော ဝယ်ထားပြီး၊ထုပ်ထားပြီးပြီ။
ခဏနေ ကိုယံ ဆေးရုံကပြန်လာရင် မိုလီနဲ့လီယို့ကို စားစရာအပြည့်အစုံနဲ့ အိုဒင့်အိမ်ကို သွားပို့ရမယ်။ဟိုမှာက ကြောင်အဖော်လည်းရှိသလို၊Elsaကလည်း အမြဲလိုလိုလာနေတတ်တာမို့ စိတ်ပူစရာမရှိဘူး။
Luggageတွေကို အခန်းထောင့်မှာစီချနေတုန်း
ကိုယံပြန်ရောက်လာတယ်။
"အားလုံးထည့်ပြီးပြီပေါ့ ငယ်"
"ဟုတ် ကိုး၊အားလုံးရယ်ဒီပဲ
လီယိုနဲ့မိုလီကို သွားပို့ဖို့ပဲကျန်တော့တယ်"
"အဟွန်း..အိုခေဗျာ၊သွားကြစို့ မိုလီရေ၊ဒီ၁လအတွင်း ကောင်းကောင်းနေရမယ်နော်"
ခြေထောက်နားရပ်နေတဲ့ မိုလီ့ကိုပွေ့ချီရင်း စကားပြောတော့ နားလည်သလိုကြည့်နေရှာတယ်။
ဒီလောက်အကြာကြီး မထားခဲ့ဘူးတော့ ခွဲရမှာလည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတယ်။ဖြစ်နိုင်ရင်ခေါ်သွားချင်ပေမယ့် ဆေးစစ်ချက်တွေရော၊တစ်ခြားက်စ္စတွေရောနဲ့ အလုပ်ရှုပ်မှာမို့ ခေါ်သွားဖို့က အဆင်မပြေလို့ အိုဒင့်ဆီပဲပို့ခဲ့ရတာပါ။
ညရောက်တော့ ရင်ခွင်ထဲကကောင်လေးက တလှုပ်လှုပ်နဲ့၊စိတ်လှုပ်ရှားပြီး အိပ်မပျော်ဖြစ်နေပုံရတယ်။
"စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေတာလား ငယ်"
"ဟီး၊ဟုတ်တယ်..ပြန်ရဖို့နီးလေ လူက ဂဏာမငြိမ်ဖြစ်လာလေပဲ"
"အဟွန်း..မြန်မာပြည်ပြန်ရောက်ရင် ဘာလုပ်ချင်လဲ၊ဘာစားချင်လဲ ငယ်"
"အွန်း...ရွှေတိဂုံဘုရားကိုသွားဖူးမယ်၊မမချက်ကျွေးတဲ့ မုန့်ဟင်းခါး၊အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲ၊အသုပ်စုံတွေ စားမယ်၊ပြီးတော့ ကြေးအိုးဆီချက်စားမယ် ဟီး"
"ဟားဟား..ငယ့်အစီအစဥ်တွေက စားမယ့်ဟာတွေချည်းပဲကွာ"
"အံမယ်..ဒါက ရန်ကုန်အတွက် ပလန်ပဲရှိသေးတယ်နော်၊တောင်ကြီးရောက်ရင်လည်း ထပ်စားဦးမှာ"
YOU ARE READING
Unexpected Love(Completed)
Romanceကျေးဇူးပြုပြီး အဆုံးထိစီးမျောပေးပါ လူသားဆန်မှု၊တစ်ဦးအပေါ်တစ်ဦး လေးစားမှု၊နားလည်မှု၊ချစ်ခြင်းတရားတွေနဲ့ ဝန်းရံထားတဲ့ မိသားစုဘဝကို သဘောကျနှစ်သက်မိပါလိမ့်မယ်။
