AŞK ŞARABI|+18|

13- Veda

Ahu

Bedenimin bu denli alev alması alıştığım bir şey değildi. Hiç değildi
Utançtan yanaklarımın kızardığı olurdu. Sinirden veya ağlamaktanda olmuşluğu çoktu.
Fakat bu bedenimi darmadağın ediyordu sanki. Düşüncelerime kelepçe vuruluyor gibiydi.

O kadar yakınımdaydı ki vücudumda onu hissedebiliyordum. Sanırım beni bu kadar çıkmaza sokan şeylerden biri de buydu. Neredeyse tüm uzuvlarımda onu hissedebiliyordum.

Onu itmem ve neden böyle bir şey yaptığı konusunda hesap sormam gerekiyordu.

Fakat bunu yapamıyordum. Etrafımdaki çekimi hissedebiliyor ama karşı koyamıyordum.

"Merih"

Kekelemediğime ve konuşmayı unutmadığıma sevinmiştim. Bir an hiçbir tepki veremeden öylece kalacağım sanıyordum.

"Ahu"

Bir eli belimde bir eli aynanın hemen üzerindeydi. Bana bir şey söylememesi içten içe beni sinirlendiriyordu.

"Ne yapıyorsun?"

Sorgulamam gereken şey yalnızca bu değildi. Neden buradaydı? Neden bu kadar yakınımdaydı?

Kulağımın hemen altına bir öpücük bırakıp öylece çekip gitti. Beni sarhoş etmeye yeminli gibiydi. Bir şey söylemeden yalnızca öpüp gitmeye hakkı yoktu. Utançla elimi alnıma vurdum.

"Ahu çıksana artık "

Ela'nın sabırsız sesi dahî kendime gelmeme yardımcı olmamıştı. Titreyen ellerimle üzerimdeki elbiseyi çıkarttım. Acaba Ela abisi ile karşılaşmamış mıydı? Yoksa ben hayal mi görüyordum?

Hayal görmediğime emindim çünkü dokunduğu her yer alev alıyordu.
Biraz daha derin nefesler alıp kabinden çıktım.

"Elbiseyi denemedin mi?"

Denedim canım denemez miyim? Hâlâ fermuarın olduğu yerde sanki yangın vardı. Dokunduğu her yerde bu kadar etki bırakmasına sinirlenmemek elde değildi. Bir de öylece gelip sonra bir açıklama yapmadan çekip gitmesine bir anlam veremiyordum.

"Beğenmedim "

Söylediğim yalan pek geçerli olmasa da elbiseyi orada bırakıp hızla sanki yaşananlardan kaçıyormuş gibi uzaklaştım.

Ela da yorulmuş olacak ki birkaç takıya bakıp gitmek istediğini söylemişti. Ben birkaç bir şey almış olsam da Ela sanki mağazanın yarısını almış gibi görünüyordu.

Yorgunluktan ayaklarım ağrıyarak arabaya geçtim. Bir daha karşımıza çıkmaması o kadar garipti ki. Neredeydi bu adam?

Belki de burada olmaması daha iyiydi. Saçma sapan bir tepki verip kendimi rezil etmek istemiyordum.

Düşünmemek için kendimi zorlarken bir yandan Ela'nın bana sayısız teşekkürünü dinliyordum. Bu evde yaşananlar o kadar garipti ki anlam veremiyordum. Ela için dışarı çıkmak bu kadar zor ise nasıl kolayca ikna olmuştu?

Sonunda eve geldiğimizde koşar adım odaya çıktım. Elimdeki kıyafetleri yatağımın üzerine öylece fırlatacakken yatağın üzerindeki kutu ile duraksamak zorunda kalmıştım.

Kırmızı bir kutu vardı. Oldukça büyük duruyordu. Merakıma yenik düşerek hızla kutuyu araladım.

En son denediğim elbise buradaydı. Yeni geçen duygularım tekrar başa sarmıştı bile. Elbisenin üzerindeki notu elime aldığımda nefeslerim iyice düzensizleşmiş gibiydi.