AŞK ŞARABI|+18|

27- Gerçekler

Merhabalar,

Bölüme başlamadan önce küçük bir ricam var. Lütfen yorum yapmayı ve bölümü beğendiyseniz oy kullanmayı unutmayın♡

.........

Ahu

İlk defa kendimi ait olduğum bir yerden ayrılmış gibi hissediyordum. İlk defa bir yerin hasreti daha kapısından çıkar çıkmaz vücudumu sarmış tüm canımı yakmıştı.

Ne kadar düşünmemeye , zihnimi başka yerlere odaklamaya çalışsam da başarılı olamıyordum. Merih zihnimin her köşesini ele geçirdiğinden ondan başka bir şey aklıma gelmiyordu. Yorgun gözlerim kapanmakta ısrar ederken ben biraz daha dayanmaya çalıştım.

Bana bunu yapmasına gerek yoktu ki. Onunla normal şartlarda da karşılaşmış olsaydık ben ondan zaten etkilenirdim.

En azından ikimiz yakınlaşmaya başladığımız zaman itiraf etmiş olsaydı , her şeye rağmen yine affederdim. O yalan söylemeye devam etmeyi seçmisti. Eğer bu video bana gönderilmemiş olsaydı muhtemelen söylemeye devam edecekti.

"İyi misin?"

İzmir de bana telefon numarası yazılı olan kağıdı getiren adamdı.

Sanırım babam olduğunu söyleyen kişinin oğluydu. Birbirlerine fiziksel olarak pek benzemiyorlardı.

"İyiyim , bu yolculuk daha ne kadar sürecek?"

Sesimin hissiz ve yorgun çıkmasına engel olamıyordum. Bir an da başlayan tüm maceram bir an da bitivermişti. Ne acayip...

"Geldik sayılır"

Gözlerimi kapatıp başımı arabanın koltuğuna yasladım. Ağlamak için asla uygun bir zaman değildi.

Şimdi gidip ilk ve son defa o adamla komuşacak daha sonra da kendi hayatıma dönecektim.

Yalandan olan işimde oldukça iyi para kazanmıştım. Kalmak için veya yemek için herhangi bir ücret ödemediğimden biriktirmiştim.
Paranın miktarı adeta kaç ay kandırıldığımın bir simgesiydi.

Duran araba ile gözlerimi araladım. Bir otelin önünde durmuştuk. Bu konuştuğumuz bir şeydi.

Otel ona aitti ve burada kendi ismimi kullanmadan kalmamı sağlayacaktı. Biraz her şeyden uzakta kafamı toplamak için iyi bir fırsat gibi görünüyordu. Ayrıca derslere girmeyeceğim günleri halledeceğini söylemiş karşılığında benimle konuşmak istemişti. Bende kabul ettim. Fakat sonuçları ne olur bilemiyordum.

Aferin hep böyle burnunun dikine git.

Kendi kararlarımı içten içe kendim bile sorguluyordum.

Büyük beş yıldızlı otelin giriş kapısından girdiğimizde arabada yanımda oturan adam yine yanımdaydı. Beyaz ve gri renkli dekarasyonların içerisindeki gümüş detaylar göze batmayacak kadar az ve sade görünüyordu.

Histerik bir gülümsemenin  dudaklarımdan kaçmasına engel olamadım. Çünkü hangi yalanı söyleyeceğini merak ediyordum. Elindeki bu kadar imkan beni bulması için yetiyordu. Bulmak istemeyince her yol tıkalıdır tabi.

Bindiğimiz asansörde yine o adam vardı. İsmini bilmiyordum. Sanırım ben rahatsız hissetmeyim diye kapının hemen önünde arkası bana dönük halde bekliyordu. 13. Kata çıkıyorduk.

Evdekileri düşünmeden edemedim. Merih çoktan yokluğumu fark etmiş olmalıydı. Ona birkaç cümleden oluşan bir not bırakmak istemiş yine de yapmamıştım.