AŞK ŞARABI|+18|

50-Hayal

Merhaba, okurken yorum yapmayı lütfen ihmal etmeyin.

Keyifli okumalar

■■■■■■■■ ■■■■■■■ ■■■■■■■ ■■■■■■

Ahu

İçimdeki sıkıntı her an daha da büyüyor sanki nefesimi kesiyordu. Bu koridorlarda beklemek neden her seferinde acı veriyordu.

Duvardaki saate takılı gözlerim , hemen dizimin üzerindeki ellerim durmadan hareket ediyorlardı.

Beklemenin en zorunu zaten yaşamıştım. Abimin hastaneden çıkışını beklerken, Merih'in on gündür aramasını beklerken, yıllarca yaşadığım evden kurtulmayı beklerken oldukça sabretmiştim. Fakat şimdi hepsinden daha farklıydı. Gelecek sonuç bana önümü göstermeyecek kadar karanlık duruyordu.

Titreyen ellerimle karnıma dokundum. Sonra hızla geri çektim. Aslında doğum kontrol hapı kullanmıştım fakat düzensiz kullandığım için emin olamıyordum. Aslında Merih bu konuda oldukça anlayışlı yaklaşmıştı.

Korkuyordum.

Hem de deli gibi. İstenmeyen bir bebeğin ne kadar zor şeyler yaşadığını kendimden oldukça iyi biliyordum.

Birkaç gündür ister istemez kendimle annemi kıyaslıyordum. Sevmiş , aşık olmuş ve hamile kalmıştı. Sonra ben yalnızlığa mahkum edilmiştim.

Hayır, hayır! Ben varım unuttun mu?

Tabiki de farklarımız vardı. Biz Merih ile birbirimizi seviyorduk. Birlikte olduğumuz hiçbir an benim için pişmanlık anı değildi. Onun için de öyle olmadığından emindim.

Yine de aklımın bir köşesi konuşmaktan hiç vazgeçmiyordu.

Merih neredeydi, ne yapıyordu? Bilmiyordum.

Gelecek miydi?
Onu da bilmiyordum.

Hıçkırıklarımı tutmak için yutkundum. Boğazımdaki yumru bir türlü geçmiyordu.

"Buyrun Ahu hanım"

Beni çağıran hemşire olduğunu düşündüğüm kadının yüzüne boş boş baktıktan sonra kendime gelebilmiştim.

Titrek adımlarla kapıya ilerleyip içeri girdim.

"Sonuçlarınız çıktı. Siz iyi misiniz?"

Nasıl göründüğüm hakkında hiçbir fikrim yoktu fakat berbat olduğundan da şüphem yoktu. Kesinlikle darmadağındım.

"İyiyim"

Sesim kısık ve pürüzlüydü. Kalbim güm güm atıyor sanki birden bayılacakmış gibi hissediyordum.

Eğer şüphem doğruysa buna kendimi hiç hazır hissetmiyordum. Korku tüm iliklerimde kol gezerken elbisemin kumaşını sımsıkı tuttum.

"Ahu hanım sonuçlarınızda herhangi bir hamilelik belirtisi görünmüyor. Başka bir şikayetiniz varsa..."

Devamını dinlemeden koşarak kendimi koridordaki lavaboya attım. Midem stresten olsa gerek felaket derecede bulanıyordu.
Ağlayarak içimi boşalttıktan sonra çıkıp ellerimi ve yüzümü yıkamaya başladım.

Yüzümü kaldırdığımda yıkık , korkak ve yorgun bir benle göz göze geldim. Bu halim birkaç ay önceki halime ne kadar da çok benziyordu. Şimdi mutlu olmam yüzümdeki izleri silememişti.