AŞK ŞARABI|+18|

33- Kıskançlık

Ahu

Son günlerde edindiğim alışkanlıklardan birisi de yaşayacaklarımdan korkmaktı.

Eğer Merih bana gelmeseydi ben ona gidemezdim. Ona çok sinirli olsamda hatta ondan korksamda gelmesini deli gibi istiyordum. Gelmeyecek olma ihtimali ise gelecek için beni korkutuyordu. Neyseki bu olmamıştı ve karşımdaydı.

Hızlı adımlarla yanıma gelmiş , kendi ceketini çıkarıp dizlerimin üzerine örtmüştü.

"Yavrum ne yapıyorsun bu soğukta?"

Önümde diz çökmüş ellerini dizimin hemen üzerine koymuştu. Tenime en ufak teması bile kalbimin hızlanmasına yeterliydi. Yanıma oturmak yerine hemen önümde diz çökmesi çok tatlıydı.

Ahu konudan sapma.

"Seni bekliyorum?"

Gözleri şaşkınlıkla aralanmış sonra dudaklarında belli belirsiz bir gülümseme oluşmuştu.

Fazla mı açık sözlü oldu?

"Arasaydın ya güzelim hemen gelirdim. Baksana ellerin kıpkırmızı olmuş."

Aslında çok  fazla dışarıda kalmamıştım ama beyaz tenim en ufak olayı gösteriyordu. Bundan çoğunlukla hoşlanmıyordum.

Sımsıcak avcunun içine ellerimi aldığında gözlerimi kaçırmakta çare buldum.

"Özledin mi beni?"

Sorduğum soruya gülümsemişti. Yine de bunu beklemediğini biliyordum. Sanırım 3 gün boyunca tek bir şeye odaklanmak bana iyi gelmemişti. Yukarı çıkıp Savaş'a bir daha bana puzzle vermemesini söyleyecektim.

Yalana bak.

"Çok özledim bebeğimi"

Bebeğim.

Ellerimin üzerine kondurduğu öpücükler sayesinde birazdan eriyecektim.

"Sen özledin mi beni?"

Gözlerimin içerisine bakıyordu. Göz altları hafif morarmış , kılcal damarları belirginleşmişti.

"Yoo"

Naz yapma çocuğa.

"Hiç mi?"

"Hiç"

Bana kırıldığını zannetmiyordum. Zaten buraya gelirken boynuna atlayacağımı düşünmemiştir. Hatta onunla konuşacağımı bile tahmin etmiyordur.

"Hadi içeri geçelim"

Hâlâ beni düşünmesi içimi sıcacık ederken burada kalmak istiyordum.

"Biraz hava almak istiyorum hem daha yeni çıktım"

Yerden doğrulmuş ve yanıma oturmuştu. Bunu yaparken bile ellerimi bırakmamıştı. Acaba Savaş bizi görse ne yapardı. Onunla  bu kadar kısa sürede çok iyi anlaşmaya başlamıştık. Sanki gerçekten ailemden bir parça hayatıma dahil olmuş gibiydi.

"Nasılsın?"

Merih sessizliği bozmak adına konuşma başlatmaya çalışıyordu.

"İyiyim , sen?"

"Ben iyi değilim sevgilimi özledim"

Yavaş.

Saç diplerime kondurduğu öpücükler uzun sürmemişti.