YAKAMOZ

6.BÖLÜM

Merhaba, iyi geceler <3

Nasılsınız,

Keyifli okumalar dilerim. :*

****

Emniyetin önünde Fethi Bey arabasına ben de tamir edilen bisikletime binerken ayrı yollara ayrıldık. Onun nereye gittiği ile ilgili en ufak bir fikrim yoktu ancak ben eve gidiyordum.

Günlerdir evde olmama rağmen beynim susmadığı için dinlenebilmiş değildim. Gerçekten kafamı dinlemek istiyordum. Şu gelip geçen günlere bakıyordum da ne kadar yoğun geçmişti. Fethi Bey adamları bulmuştu.

İki mağara kaçkını adam beni karşılarında görünce ne yapacaklarını şaşırmıştı. Yüzlerindeki izlerin sebebinin Fethi Bey olduğu ortaydı. Hepimizin bildiği gibi benimle kişisel bir husumetleri yoktu. Onlar bu iş için aldıkları paraya bakmışlardı. Raşit tabii ki de onlarla birebir iletişime geçmemişti.

Aralarındaki köprü Dursun Bey'di.

Bunu anlamamak için aptal olmak gerekirdi. Onunla özel olarak ben ilgilenecektim ama şimdi değil. Bu olayı o unuttuğunda. Şu an tetikteydi benden gelecek olan hamleyi bekliyordu ancak o bir yerde unutacaktı bense bu terbiyesizliğinin bedelini ona ödetecektim. Bu hayatta kraldan çok kralcı olmamak gerekirdi. Bunu ona defalarca söylemiştim.

İki mağara kaçkınına gelince... Suçlarını itiraf etseler de emri kimden aldıklarını asla itiraf etmemişlerdi. Sanki kendi akıllarına göre o gün beni yolda sıkıştırdıklarını anlatmışlardı. Nasıl korkutulmuşlarsa konuşmamaları için konuşmaları hakkında bir türlü ikna edememiştik. Onları adalete teslim etmiştik. Fethi Bey ile...

Sahiden yoluma çıkan taşları neden kaldırıyordu Fethi Bey bilmiyordum. Küçüklüğümden beri bana olan iyi tutumunun farkındaydım ancak bir gün bana böyle faydasının dokunacağı aklımın ucundan geçmezdi.

Fethi Bey oldukça kibar bir adamdı, tarımdan çok iyi anlar ve güzel yemekler yapardı. Çölyak hastası olduğum için masada benim de olacağımdan haberi olursa yemekleri ona göre hazırlardı. İlişkimiz hep mesafeli olsa da, ki bu mesafe benim isteğim üzerine gerçekleşiyordu, bir şekilde iyiliğimi düşünürdü.

Raşit'in İskenderun'dan yanında getirdiği yol arkadaşımıymış. Güya onların emektarlarının oğluymuş ancak ailesini hiçbir zaman görmedim. Bu bilgileri oradan buradan duymuştum.

Raşit'in bir arkadaşı üstelik yol arkadaşının olması şaşırılacak bir şeydi. Raşit bu hayatta kimseyi sevmezdi ki arkadaşı olsun ama bir zamanlar olmuştu. Fethi Bey ona nasıl katlanıyordu ya da neden katlanıyordu çok merak ediyordum.

Fethi Bey bu hayatta sadece Nevbahar'a katlanamıyordu. Ona ben de katlanamıyordum ama onların arasındaki nefret bir tuhaftı. Birbirlerinden alacakları ya da verecekleri var gibiydi. Nevbahar'ın hayata ve paraya olan hırsı mıydı onu bu kadar sinirlendiren bilmiyordum. Nevbahar, Fethi Bey'i neden sevmiyordu anlayamamıştım. Onların arasında bir oraya bir buraya savrularak büyürken en çok herkesin arasındaki bu nefretten kurtulmak istemiştim ama nedenleri hep merak etmiştim.

Bir gün bana karşı sözünü tutarsa öğreneceğimi umut ediyordum. Sözünü tutmazsa burnundan getirirdim. Bunu biliyordu.

Peki, Raşit'e ne yapacaktım?

Biz onunla zamanında bir masaya oturmuştuk ve o masada ikimiz de kendi çıkarlarımızı korumuştuk. Benimle o masaya oturmamak için çok direnmişti ama günün sonunda benimle baş edemeyeceğini kabullenmişti. Kabullendiği zaman ortaya çıkardığı listeye bu zaman içinde sadık kalmıştım ama şimdi haddini aşmıştı. Bu yüzden ödeyecekleri bedeller de bu çıkarları olacaktı.