12 yaşındayken şöyle bir cümle okumuştum ve bana öyle derinden dokunmuştu ki... Kalbimdeki sızıyı dün gibi hatırlıyorum. 'Perdeleri güneş yıpratır çocuk, kızlarıysa babaları.'* Ben yıpratılmamıştım bile. Benim canıma kastedilmişti, aldığım nefese gö...
Nasılsınız? Umarım her şey yolundadır ve herkesin sağlığı yerindedir. <3
Bölüm şarkımız var! Tık tık...
Yorumlarınızı merakla bekliyoruuum :)
Keyifli okumalar dilerim! :*
Yıldıza bir tık *-*
****
Gece boyunca üç kez uyandığımı hatırladım Özdemir'in uyuyan yüzüne bakarken. Bir uyanışımda uyumuyordu, ikinci uyanışımda yanımda değildi. Üçüncüde ise terlediğim için beni kendisi uyandırmıştı. Pijamamın üstünü değiştirdiğimizde ben direnememiş yatağa düşmüştüm, o da sıcak gövdesiyle sırtımı sarmıştı.
Geçmişin karanlığından yeni bir güne uyanmıştık.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Özdemir'in yumuşak nefesleri boynuma ve enseme çarpıyordu. Ben sırt üstü yatarken o bana doğru kıvrılmıştı. Sağ bacağı iki bacağımın üstünde bir eli karnımdaydı. Badem ise Özdemir'in arkasındaydı. Onun varlığını kabullenmişti.
Sıcak ve yumuşak kokusu burnuma doluyordu, kokusu yeniden yatağıma sinmişti. Teninin sıcaklığı ihtiyacım olan her şeye sahipti sanki.
Huzurla gülümsedim, karnımdaki elini usulca tuttum. Hem uyansın istiyordum hem de öğrendikleri ile zor bir gece geçirdiğini bildiğimden dinlenmesini istiyordum.
Hastalığım bu sabah daha iyiydi. Kendimi bir başkasına teslim edebilmek, her an tetikte uyumamak iyi gelmişti.
Ayaklarımı yatakta sıkıntıyla salladım. Zihnimi oyalayabileceğim kadar oyalamıştım, kalkıp bize kahvaltı hazırlayabilirdim ama Özdemir'in bedeninin yarısı benim üstümdeydi. Biraz daha kıpırdanmamak için kendimi kastığım sırada burnunu boynuma bastırdı. Huylandım ama sesimi çıkartmadım, aldığım nefes karnımda sıkışıp kaldı.
Dudaklarının kıpırtısını hissederken "Günaydın, nasıl oldun," diye boğuk sesiyle konuştu. Sırtımdaki elimi yumuşak saçlarına götürdüm ve tutamlarının arasında parmaklarımı gezdirdim. "İyiyim. Seni de uyandırdım ama dayanamadım." Bir mahcup gözlerime bir sarktığına emin olduğum dudaklarıma baktı.
Elini yüzüne kapatırken başını sağa sola sallayarak güldü. "Ya sen herkese aslan, evde bana kedi misin," tırnaklarımı saçlarından boynuna doğru sürttüm. Şımarmaya dünden hazır haliyle beni şaşırtıyordu. "Sana kediyi de aslanı da gösteririm Özdemir. Hayırdır sen? Gece hasta bakmak sana yaramış." Cıkladı. Kaşlarım yukarı kalkarken işaret parmağını gözaltlarımda gezdirdi. Mor gözaltlarıma dokunmadan edemiyordu...
"Sana bakmak, sevgilime bakmak yaradı." Dudaklarım 'o' şeklini aldığında dudaklarıma seri bir öpücük bıraktı. Öyle hızlı bir öpücüktü ki saniyeler sonra beni öptüğünü dudağımda kalan tadıyla tekrar hissedebildim. Daha uzun bir öpücük istiyordum...
