Since 1894 || Taekook [ ONGOING ]

Chapter - 7

"මං කොහෙද ඉන්නේ ?"

"ආහ් ඔයා නැගිටලා.. ඔයා දැන් පැයක් තිස්සෙ නිදාගෙන හිටියේ.."

"පොඩ්ඩක් ඉන්න... කැප්ටන් ? ඕහ් ශිට් !!"

ඇස් දෙකත් ලොකු කරගත්ත ටේහ්‍යුන්ග්, කලබලෙන්ම ඇඳෙන් නැගිට්ටා.. දැන් ටික වෙලාවකට කලින් සිද්ද උනේ මොකද්ද කියලා හරියටම මතකයට නැගුනෙ නැතත්, ඒත්... ඇයි එයා කැප්ටන් එක්ක ඉන්නෙ ?

"ඔයා මගේ ගෙදර ඉන්නේ.. කලබල වෙන්න එපා.. ඔයා මෙතන ආරක්ෂිතයි..."

"ගෙදර ? ඔයා මාව පැහැරගත්තද ? නෑ පොඩ්ඩක් ඉන්න ! මම වැඩිහිටියෙක්නෙ ! ඔයා මට මොකක් හරි අතවරයක් කරාද ?"
තමන් කලින් හිටියා වගේම සම්පූර්ණයෙන්ම ඇඳුම් ඇඳගෙන හිටියත්, අත් දෙකම ලඟට කරලා පපුව ආවරණය වෙන විදියට තියාගත්ත ටේහ්‍යුන්ග්, ඇඳ ලඟ හිටගෙනම කෑ ගහන්න ගන්නකොට ජන්කූක් ඇහිබැමකුත් උස්සලා ඒ දිහා බැලුවා...

"මොකද්ද ??"
ජන්කූක්ට පියවර 5ක් පමණ ඈතින් හිටගෙන හිටිය ටේහ්‍යුන්ග්, තියුණු ඇස්වලින් ජන්කූක්ව විමර්ශනය කරන විදියට ඒ දිහා බැලුවා...

ඇයි එයා ටේහ්‍යුන්ග්ව එයාගෙ ගෙදරට අරන් ආවේ...?

බිම තිබුන තමන්ගෙ සපත්තුවක් එක අතකට ගත්ත ටේහ්‍යුන්ග්, තුවක්කුවක් වගේ එය ජන්කූක් දිහාවට එල්ල කරගෙනම තර්ජනය කරන්න සූදානම් වෙන විදියට හිටියා.. ඇඳ ලඟම බිම හිටගෙන හිටිය ටේහ්‍යුන්ග්, තමන් අතරත් කැප්ටන් අතරත් තිබුන දුර වැඩි වෙන විදියට තවත් අඩි කීපයක් පස්සට යන්න උනා...

"ඔය මොකද්ද කරන්නේ ?"
ටේහ්‍යුන්ග් පස්සට ගියත් ඒ හැම වාරයකම ඉස්සරහට අඩි තියන ගමන් ජන්කූක් ඇහුවා...

"එපා ! නවතින්න ! මගේ ලඟට එන්න එපා !"
ටේහ්‍යුන්ග් මොකද්ද කරන්න හදන්නෙ කියල කිසිදෙයක් හිතාගන්න බැරි වෙනකොට ජන්කූක් එහෙමම ඒ දිහාම බලාගෙන හිටියා...

"ඇයි මම මෙහෙ ඉන්නෙ ? ඔයා මොකද්ද කරේ ?"
හිත ඇතුලෙන් අමුතු හැඟීමක් දැනෙනකොට ජන්කූක්ගෙ ඇස් දිහාම කෙලින් බලාගෙන ටේහ්‍යුන්ග් ඇහුවා...

තත්පර කීපයක් ටේහ්‍යුන්ග් දිහා බලාගෙන ඉඳලා හුස්මක් පිටකරපු ජන්කූක් අත් දෙකත් පපුව ඉස්සරහින් බැඳගෙනම කතා කරන්න පටන් ගත්තා...
"මෙහෙමයි... ඔයා මගෙ පස්සෙන් ආවා.. තව කෙනෙක් ඔයාගෙ පස්සෙන් ආවා.. මම එයාව අල්ලගත්තා.. ඔයා කලන්තෙ දැම්මා.. එච්චරයි..!"