Hiçlik

1.Bölüm

"Ya anne şu abime bir şey söyle!" Diyerek avazım çıktığı kadar bağırıyordum ama kimse gelipte bu kızın derdi ne demiyordu!

Telefonumda ki sevgilim kahkaha atarken ben karşımda ki abime öfkeyle bakıyordum. Kerem'le konuştuğumu bile bile odama gelmişti ve beni deli ediyordu.

"Sevgilim sakin mi olsan?" Diyen Kerem'i yok sayarak, karşımda bana alayla bakan abime komodinin üstünde ki kalemliği fırlattım. Son anda kaçarak kurtulmuştu. Ama annemden kurtulamazdı!

Hızla merdivenleri indiğimde o da peşimden geliyordu. Tabii anlamıştı ispitlemeye gittiğimi.

"Anne!" Diyerek salona bağırarak girdiğimde annem şaşkınlıkla bana döndü. Bende bir adım geriledim çünkü annem çok gergin duruyordu. "N'oldu?" Dediğimde Kerem'e veda edip telefonu da kapatmıştım.

Annem sinirle omuzlarını silkti ve son ses açık olan televizyonu gösterdi.

"Nerede bu kumanda?!" Diyerek bağırdığında arkamı döndüm. Çünkü bana değil arkama bakıyordu ve tam arkamda masum kedi bakışları atan babam vardı.

"Hayatım buluruz şimdi..." diyerek annemin yanına ilerlerken arka cebinde ki kumandayı gördüğümde dudaklarımı birbirine bastırdım. Çaktırmadan kumandayı aldım ve hızla içeri giren abimin cebine koydum ve o olayı farketmeden bağırmaya başladım.

"Anne, abim kumandayı cebine koymuş!" Diyerek bağırdığımda ikisi de bize döndü. Abim ise dehşetle bana bakıyordu. Sırıttığım sırada babam bana göz kırptı. Annem ise öfkeyle abime bakıyordu.

Şimdi bir düşünürsek güzel bir ani plan olmuştu bence...

"Oğlum manyak mısın sen?! Ne diye kumandayı alıyorsun?" Diyerek bağırdığında kendimi tutamayıp gülmeye başladığımda, herkes bana dönmüştü ama ben hedef olmamak için hemen salondan çıktım ve odama girdim.

Abimden kurtulmanın rahatlığıyla tekrar Kerem'i aradım. Yatakta yüz üstü uzandım ve derin bir nefes aldım.

Kerem'le 16 yaşımdan beri sevgiliydik ve şuan 18 yaşındaydım. Ailede ki herkes sevgili konusuna pek takılmadığı için rahattım ama abim bir türlü sevgili yapamadığı için sıkıntıdan benim ilişkime bulaşıyordu!

"İdil orada mısın?" Diyen Kerem'in sesini duyduğumda irkildim. Dalmıştım ve onun telefonu açtığını bile yeni farkediyordum.

"Evet evet! Buradayım."

"Eee abinle olan vs de kim kazandı?" Diyerek gülerek konuştuğunda gözlerimi devirdim ama diğer yandan sırıtmıştım.

"Tabii ki de ben! Şuan alt katta annemin gazabına uğruyor." Dediğimde kıkırdadı.

İç çektim. Sanırım küçük yaşta bulabileceğim en iyi erkeği bulmuştum.

Galiba şanslı bir insandım.

"Yarın okul mu başlıyor şimdi?!" Diyen ağlamaklı sesine karşılık dudaklarımı büzdüm. Gerçekten de yaz tatili çok çabuk bitmişti. "Sen olmasan o saatte hayatta kalkıp okula gitmem."

Gülümsedim.

"Sanki okulda tüm dersler boyunca bana sarılıp uyuyan sen değilsin!" Kıkırdadım. "Hatırlatırım bütün okul ve öğretmenler bizim sevgili olduğumuzu biliyor ve sanki ailemiz bilmiyormuş gibi bizi ispiyonlamaya çalışıyorlar!" Dediğimde kaşlarımı çatmıştım.

Geçen sene okulda ki matematik öğretmenimiz bizim derste konuşmalarımıza şahit olmuş ve sevgili olduğumuzu öğrenmişti. 'Bu yaşta ne sevgilisi?!' Diyerek bize bağırırken Kerem'in 'Sizin özel hayatınız nasıl bizi ilgilendirmezse... Bizim ki de sizi ilgilendirmez." Demesiyle ikimizin de ailesi aranmıştı ama bilmediği bir şey vardı.