Ben: Ne yani? Burada istediğimiz her şey oluyor mu?!
Rin: Evett! Burası cennet! Tanrıdan istediğin dileyebilirsin. Fakat bunu şimdi yapabileceğini sanmıyorum...
Ben: Ne? Neden ki?!
Rin: Hala daha ölüm ve yaşam arasında sıkışıp kalmış olmalısın. Bunu şu an sadece ben yapabilirim.
Ben: Anlıyorum..
Keşke ben de bir şeyler dileyebilseydim.
Biraz sessizlik olmuştu. Bu sessizliği Rin bozdu.
Rin: Ben ne dilemiştim biliyor musun?
Ben: Ne dilemiştin?
Rin: Senin hep yanında olmayı.
Ben: Biraz geç de olsa gerçekleşmiş dileğin.
Rin: Hayır. Dilediğim anda gerçekleşti. Sen beni göremesen de ben hep seninleydim.
Sustum. Gözlerim doldu. Ne diyeceğimi bilemiyordum.
Ben: Sence Katsuki iyi midir?
Rin: Bilemiyorum. Fakat döndüğüne göre yaşıyor olmalı.
Ben: Evet bunu biliyorum. Fakat ya az önce yaşadıklarımıza inanmayıp rüya sanarsa? Ya ben ölürsem ve psikolojisi bozulursa? Bunları düşünmek istemiyorum!
Rin: Sakin ol.
Gülümsedi.
Rin: Bakugou gerçekten zekasını iyi kullanabilen bir çocuk. Olayları hemen kavrayabiliyor bunu biliyorum. Eminim ki şu an kırıp dökmek yerine sakince neler olacağını bekliyordur.
Ben: Umarım...
Ayağa kalktım ve etrafı dolaşmaya başladım. Burayı size tasvir edemiyorum. Adı üstünde, burası cennet!
Acaba geri gidebilecek miyim? Dünyadayken bana ne oldu ki? Bunları bilmek istiyorum.
Biraz dolaştıktan sonra tekrar Rin'in yanına döndüm.
Rin: Hadi şu ilerideki nehire gidelim.
Ben: Tamam.
Nehire doğru yürümeye başladık. Gerçekten göz alıcı pespembe bir nehirdi.
Rin konuşmaya başladı.
Rin: Sana o gün söyleyecektim.
Ben: Ne?
Rin: Öldüğüm gün.
Bütün bedenimi bir soğukluk kapladı. Bunu duymak istemiyorum.
Derin bir nefes çekti ve devam etti.
Rin: O gün sana aslında benim de bir özgünlüğüm olduğunu söyleyecektim.
Ben: Ne?! Özgünlüğün mü vardı?! O ZAMAN NEDEN KULLANMADIN O GÜN HA?!
Rin: Dur sakin ol! İstesem de kullanamazdım.
Ben: Ne?! Neden ki?!
Rin: Çünkü benim özgünlüğüm sadece 1 kere kullanılabilir. Bunu sana söylemek istemedim. Özgünlüğümün olmadığını düşünmeni istedim. Çünkü bilseydin beni bırakıp UA'ye tek başına giderdin. Anaokulum, ilkokulum, ortaokulum hatta bunların yanı sıra hayatım seninle beraber geçti. Ayrılmak istemedim. Seninle beraber UA'ye gelemezdim çünkü benim özgünlüğüm kahramanlığa uygun değildi.
