Çok güzel bir şey kokuyordu. Hayatım boyunca böyle bir koku almamıştım. Yattığım yer ise... nemli gibiydi ama dünyanın en konforlu yataklarından yüzlerce kat daha iyiydi. Gözlerimi açmak istiyorum fakat hafifçe araladığımda bile gözlerime ışık doluyor. Fakat merakıma yenik düştüm. Gözlerimi açtım.
"Uyandın!" dedi...
Bu ses...
Hayır rüya görüyorum.
Gözlerimi tamamen açtım. Kafamı sola çevirdim.
Rüya olmalıydı... RÜYA OLMALIYDI?!
Ben: RİN!?!
Kıkırdadı.
BU NASIL OLUR?!
Rin: Seni çok özlüyordum.
Ben: Ben de öyle... Fakat sen nasıl?! Bu bir rüya biliyorum. Ama etraf neden bu kadar güzel?! Ayrıca Bakugou nerede?!
Rin: Merak etme. Bu bir rüya değil. Ben gerçekten de buradayım. Bakugou da az sonra burada olacak.
Ben: Yo hayır... Sen yıllar önce... BENİM BECERİKSİZLİĞİM YÜZÜNDEN HAYATINI KAYBETMİŞTİN! ŞİMDİ SENİ BÖYLE GÖRMEK BANA ACI VERİYOR!
Ağlamaya başladım.
Rin bana sarıldı. O sıcacıktı! Elimi tuttu.
Rin: Bu yüzüğü hiç çıkarmamış olman benim sana olan sevgimi ne kadar arttırdı hiçbir zaman bilemeyeceksin.
Ben: Sen... gerçekten... nasıl?! Sen gerçek misin?! Yoksa ben en sonunda delirdim mi?!
Ayağa kalktı ve kollarını tamamen açarak etrafı kucaklarmışçasına şunları söyledi;
Rin: Burası... Cennet! Senin, benim ve sevdiğin çocuğun ait olduğu yer burası!
Kuruyan gözlerim tekrar doldu. Bu sefer... mutluluktan gözlerim dolmuştu.
Ayağa kalktım. Etrafıma bakındım. Burası... tarif edilemez bir yerdi...
Endişeli bir ses duydum. "ASYA?!" diye sesleniyordu.
Bu KATSUKİ'YDİ!
Onu görür görmez koşup ona sarıldım.
Bakugou: B-burası neresi böyle be?!
Büyülenmişçesine bakıyordu.
Ben: En sonunda... ait olduğumuz yer burası... Cennet.
Bakugou: Şaka yapıyor olmalısın! Evet bir dakika... hatırlıyorum! O ADİLER BANA YAPMADIKLARINI BIRAKMAMIŞLARDI EN SONU...
Ben: Şşş.
Parmağımla dudaklarını kapattım. Şaşırmıştı ve gözleri kocaman açılmıştı.
Ben: Artık bunların bir önemi yok...
Gülümsedim.
Rin: Demek sevdiğin çocuk bu ha? Ben Rin! Tanıştığımıza memnun oldum!
Bakugou: Sen... Asya'nın sürekli bahsettiği kişi misin?! Rin?!
Rin: Evet ehehehe. Sanırım öyleyim.
Gülümsedi. Onun gülümsemesini yıllar sonra tekrar görmüştüm. Artık bu bana sonsuza kadar yeterdi.
