2 choice(You&Universe)

🔞8🔞

Uni
======
မိုင်မသိစိတ်ကနေ တစ်ယောက်ယောက်ကသူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေတယ်လို့ ခံစားရသောကြောင့် အိပ်စက်နေရာကနိုးလာခဲ့သည်။

အခန်းထဲက မီးအကုန်မှိတ်ထားသောကြောင့် အပြင်ကဝင်လာတဲ့ လရောင်မှိန်ပြပြအောက်မှာ သူ့ရဲ့ကုတင်ခြေရင်းမှာထိုင်ရင်း သူ့ကိုကြည့်နေတဲ့ကန်ဂျီကိုတွေ့လိုက်ရ၏။အပေါ်ထပ်ကနေ သူ့ရှိရာအောက်ထပ်ကိုဘယ်အချိန်ထဲက ဆင်းလာသည်မသိ။သူ့ကုတင်ခြေရင်းမှာငုတ်တုတ်ကြီးထိုင်နေပြီး သူ့ကိုကြည့်နေတယ်။အကြည့်တချက်မှရွေ့မသွား။

""ကန်ဂျီ...ဘာဖြစ်လို့လဲ...""

"""ကန်ဂျီ...."""

အသားကိုလှုပ်ကာမေးလိုက်တော့ သူ့ကိုကြည့်လာတဲ့အကြည့်ကကြောက်မက်ဖွယ်။သူလဲ ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့လက်ကိုဖြည်းဖြည်းခြင်း လွှတ်ပေးလိုက်၏။

""အွန့်...""

ရုတ်တရက်ပါးစပ်ထဲ ဝင်ရောက်လာတဲ့အဝတ်စတစ်စ။သူ့လက်တို့ကလဲ ဘယ်ကရောက်လာမှန်းမသိတဲ့အကျီနဲ့စည်းနှောင်ထားလိုက်ခံရပြီး.....
သူ့ရဲ့ရုန်းကန်မှုတွေကလဲ ဖွဲအိတ်ကိုကန်ရသလို အချင်းနှီးပါပေ။

ဗြုတ်...ဗြုတ်...

ထိုစဥ်သူ့အကျီကိုဆွဲဖြုတ်လိုက်တဲ့ ကန်ဂျီကြောင့်သူ့အကျီကကြယ်သီးတို့က တခုစီကြမ်းပြင်ပေါ်ပြုတ်ကျသွားပြီး....
ရင်ဘက်ဖွေးဖွေးလေးနဲ့ ပန်းရောင်ချယ်ရီသီးလေးနှစ်ခုက ထွက်ပေါ်လာ၏။

တဖက်ကုတင်ရှိရာဘက်ကို ကြည့်ကာအကူအညီတောင်းဖို့ပြင်လိုက်တော့ ဒီဘက်ကုတင်နဲ့ဟိုဘက်ကုတင်ကြားမှာကမ္ဘာနှစ်ခုခြားထားသလိုမျိုးသူ့ဘက်ခြမ်းမှာ ဖြစ်ပျက်နေသည့်အရာမှန်သမျှကိုဘာမှသိရှိသည့်ဟန်မပေါ်။ယုကီနှင့်အာဆာဟီကနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ကို အိပ်မောကျနေကြ၏။

ကယ်ကြပါ...

မကြားနိုင်ပေမယ့် အကြည့်နဲ့အကူအညီတောင်းပေမယ့်အသုံးမဝင်ပါချေ။ထိုအချိန်ဘေးစောင်းထားတဲ့သူ့ရဲ့ မျက်နှာတခြမ်းကိုလျှာဖြင့် လျက်လိုက်တဲ့ ကန်ဂျီကြောင့်တွန့်သွား၏။ ကန်ဂျီက သူ့မျက်နှာတစ်ခြမ်းကို လျက်လိုက်ပြီးနောက် သူ့မျက်ရည်စတွေကိုပါနမ်းလာ၏။ထို့နောက် မိုင့်ရဲ့နားရွက်ဖျားလေးကိုကိုက်ဆွဲလာပြီး...