ARE YOU MAN ENOUGH?

Epilogue

HINAWAKAN NI LILY ANG KAMAY NI JARED. Nag-aalala namang humawak rin ito sa kanyang kamay kaya nabangga ng daliri nito ang kapares ng suot nitong singsing.

She wore a light-satin silver spaghetti top with plunging neckline and a pair of silver high-heeled sandals. The pencil-contoured, side-slit, maxi in white hugged her hips sexily. Her dark hair was side-parted, making them hang over her right shoulder.

Beside her, Jared looked staggering handsome in his wavy hair that reached his shoulders. He kept his hair length that way ever since they got back together. It was brushed up, showing his handsome face clearly— hard jaws, defined nose, cruel lips, intent dark eyes and thick brows. He wore a pair of jeans and a green button-down short-sleeved shirt.

Puno ng tao ang The Org. Puro Invite-Only.

Pagkapasok na pagkapasok sa ballroom proper, bumungad ang maaliwalas na silid.

Instead of the red and low lighting, brightness flooded in the room. The chandeliers were lit as well, sparkling. Nagmukhang mas grandioso ang lugar.

Parang fairytale.

May mga display stands na nakakalat sa ballroom. Ang mga item ay nakakaha sa see-through na glass cases.

Parte ng liquidation process ng The Org ang pagbenta sa ilan sa mga importanteng posesyon ng mga ito. Lalo na ang mga stock ng hindi pa gamit na mga sex equipments at toys. Pinakamahal siyempre ang mga limited edition at branded na item.

Sila naman ni Jared, walang balak mamili. Dumalo lang talaga sila bilang pagsuporta sa desisyon ng mga kaibigang sila Beta at Walter.

Nagulat na lang siya nang madaanan ang isang display.

It was a pearl necklace. The card label that came along with it says: Tears of Lily

Naalala tuloy niya ang sinabi ni Beta noon. Na binili raw ni Jared ang kwintas na ireregalo sana nito sa kanya.

Napalingon siya sa asawa. “Bakit nandito ‘to?”

“Ha?” his brows slightly met.

“Come on. Huwag ka nga mag maang-maangan,” tapik niya sa braso nitong kinakakawitan ng isa niyang braso. “Alam ko ang totoo. Binili mo ‘yong ireregalo sana sa akin ni Beta noon na kwintas. Hindi mo na nga niregalo ‘yon sa akin, dito ko pa makikita.”

Hindi na naman malaking issue sa kanya ang kwintas. Paglalambing lang niya ang tampu-tampuhan tungkol sa hindi nito pag regalo ng kwintas sa kanya.

“Please, baby,” he softly pleaded, “let me explain.”

Lily lowered her face.

“Pinatago ko kay Walter ‘yong kwintas.”

“Bakit ‘di alam ni Beta?”

“Lily, you’re pregnant,” he reminded in a small voice. He worried about her emotions.

“I am okay. Just tell me what really happened,” kalmadong balik niya ng tingin sa glass case.

Sa kwintas na nakapulupot sa bust mannequin na walang ulo.

“Gusto niyang iregalo sa’yo ang kwintas na ‘yan. I said, she shouldn’t. I’ll buy it, basta huwag na niyang ibigay sa’yo.”

“Dahil?” lingon niya rito.

“You see, when you gift someone a string of pearls, it’s like you’re wishing endless tears for them.”

“Whoa,” seryoso pa rin siya, “for a man of science, I never expected you believe in things like that.”

“I am serious.”