Everything I Need [BOOK 2]

Chapter 32

ISABELA

IT'S BEEN TWO weeks since Patrice had an accident.

Hindi na ulit nawala ang communication namin sa isa't isa. Madalas kaming nagkakatext at nag-uusap sa phone. Tinuloy ko rin ang plano ko na muling makipag-kita sa kanya kahit na nagtampo na sa akin ang kapatid ko. Amanda is still against my plan.

Ang sabi ko kay Patrice, ibabalik ko lang ang shawl na naiwan niya sa akin at makikipag-kwentuhan na rin saglit, pero ang totoo, i-o-open up ko na ang tungkol sa pamilya ni Arkhe para matapos na lahat. I am still not sure how will I do it, pero bahala na.

Nasa isang facial spa kami ngayon. I don't usually go to places like this, but Patrice said she pampers herself at least once a month. Kaya sinamahan ko siya. Girl bonding daw namin ito. I'm enjoying it somehow. Ganito pala ang pakiramdam. Hindi kasi kami nagga-ganito ni Amanda.

"Alam mo, Rose, ang saya ko na nagkita tayo ulit," biglang sabi ni Patrice sa 'kin habang parehas kaming nakahiga sa magkatabing facial spa bed.

Sinilip ko siya at nginitian kahit na hindi niya ako nakikita kasi nakapikit siya. "Me too, I'm happy. Are you sure you're already okay? Naka-recover ka na mula sa pagkakabangga sa 'yo?"

"Oo naman. Hindi naman 'yon malala. Doble ingat na nga lang talaga ako ngayon."

"That's good. Have you told your boyfriend about it?"

Bigla siyang napahinga nang malalim. "Oo. Alalang-alala nga siya, eh. Nagtampo pa sa akin. Bakit daw hindi ko sinabi sa kanya ang mga gano'ng bagay, samantalang kami na nga lang daw dalawa ang magkasama. Ilang araw na naman tuloy siyang malungkot dahil do'n."

Mapait akong napangiti. I could imagine Arkhe's face. Gano'n na gano'n nga talaga ito kapag may dapat itong malaman pero hindi sinasabi sa kanya. Naalala ko noong may brain tumor pa ako pero nilihim ko rin. He was so down that time.

"Pero okay na ulit siya ngayon," patuloy ni Patrice. "Nangako na lang ako sa kanya na hindi ko na 'yon uulitin. Na sasabihin ko na sa kanya lahat."

"Tama naman 'yan."

"Siguro nanibago lang din ako na may lalaki na ulit sa buhay ko na kailangan kong kwentuhan ng mga bagay-bagay. Ang tagal ko rin kasing nahiwalay sa tatay ni Jasmine, 'di ba? Nasanay ako na solo lang. So medyo nangapa ulit ako pagdating kay Arkhe."

"Nangapa? Pero based sa mga kwento mo tungkol sa inyong dalawa, parang hindi ka naman nangangapa. Parang alagang-alaga mo nga siya at talagang alam mo ang gagawin mo."

Bigla niyang dinilat ang isa niyang mata para silipin ako. "Talaga? That's what you feel?"

I nodded.

Bumalik siya sa pagkakapikit sabay ngumiti nang malapad. "Ang sweet mo talaga. Wala pa man ang birthday ko pero pinakikilig mo na ako."

I chuckled. "Birthday? Why, when is your birthday?"

"Malapit na. Magkita ulit tayo no'n, ha?"

"Kailan 'yon?"

"Next week na."

Biglang nanlaki ang mga mata ko. Nagulat at napahinto tuloy itong nagfe-facial sa akin. "Your birthday is next week? Why didn't you tell me earlier?"

Natawa siya. "Because I don't usually celebrate it. Parang normal na araw na lang kasi 'yon sa akin. Ngayong taon na lang siguro ulit ako magce-celebrate kasi nandyan si Arkhe."

"Saan kayo magce-celebrate?"

"Hindi ko pa alam. Honestly, hindi pa namin napag-uusapan ang tungkol doon. Baka kumain lang kami sa labas kasama si Jasmine, o baka magluto na lang ako sa bahay."