Astra tenebras

Astra tenebras 40

WCZEŚNIEJ:

Gdy tylko weszły do królewskiego ogrodu stanęły jak wryte. Nie mogły się nadziwić temu co właśnie widziały. Usagi siedziała pod altanką, czytając książkę, a obok niej siedziała Galaxia, tłumacząc jej coś? Złotowłosa wydawała się, jakby słuchała uważnie starszej koleżanki.

— To niebywałe… — Rei była pod wrażeniem, zastanawiając się, co to się stało, że przyjaciółka zaczęła czytać książki? Z tego, co pamiętała to Usagi niebyła chętna do nauki i nic innego niemiała w ręku, jak mangę.

— Niesamowite… — Ami, aż zastygła z mocnym zdziwieniem. Tyle się natrudziła, aby złotowłosa mogła poprawić swoje wyniki w szkole, ale nic to nie dało!

— Niewiarygodne… — Makoto nie mogła wyjść z podziwu.

— To istny cud! — Minako, aż zapiszczała z zachwytem.

Przyjaciółki spojrzały na blondynkę jak na wariatkę, bo przecież ona także asem w szkole nie była! Razem z Usagi potrafiła oblać test. Każda z czarodziejek była pogrążona w swoich myślach, zastanawiając się jak to jest możliwe? Gdy tu nagle usłyszały:

— Nie wierzyłyście w Króliczka co nie?

Dziewczyny, aż podskoczyły, gdy tuż obok nich zjawił się brunet trzymający w rękach dzbanek z lemoniadą. Miały wrażenie, że wyrósł spod ziemi.

— Seiya! — wszystkie krzyknęły.

Fighter się zaśmiał, widząc ich miny. Wiedział, że je przestraszył. Gdy wyszedł z pałacu, to zauważył, że dziewczyny coś zainteresowało i domyślił się nawet co było obiektem tego zainteresowania? Postanowił się zakraść i zaskoczyć przyjaciółki co mu się udało!

— No co? — wzruszył niewinnie ramionami. — Nie wiedziałyście, że Odango to pilna i zdolna uczennica?

— Niby, od kiedy? — Rai zapytała podejrzliwie, mrużąc powieki.

— Od niedawna, ale już niedługo, bo ją porywam… — wypiął dumnie pierś.

— A dokąd? — zainteresowała się Minako.

Wiedziała o uczuciu bruneta do jej przyjaciółki. Po Usagi zauważyła zmianę. Złotowłosa błyszczała bardziej, niż kiedykolwiek. Bardzo się cieszyła i dopingowała, aby ta dwójka stworzyła szczęśliwy związek.

— Nie mogę powiedzieć, bo to tajemnica… — uśmiechnął się zagadkowo. — A ty, tak czasami nie byłaś umówiona z Yatenem? — zapytał z ciekawości, przypominając sobie, że gdy tu szedł, to po drodze mijał przyjaciela, który miał dość nietęgą minę i jak zwykle mruczał coś pod nosem.

Nagle blondynka wyszczerzyła oczy i otworzyła usta na kształt litery „O”. Poczerwieniała i złapała za policzki, przypominając sobie o spotkaniu, które kompletnie wyleciało jej z głowy! Yaten poprosił ją, aby gdzieś się z nim wybrała, bo musiał coś sprawdzić. Wcześniej zastanawiała się, gdzie przyjaciel chce iść? Ale teraz najzwyczajniej zapomniała! Szybko zerwała się z miejsca jak poparzona i pobiegła w stronę pałacu, krzycząc:

— Aaaaa… on mnie ukatrupi! — wiedziała, że srebrnowłosy nie będzie zadowolony z jej spóźnienia.

Brunet i przyjaciółki wybuchli śmiechem, widząc, jak Venus biegnie prawie, potykając się o własne nogi. Seiya zauważył, że ta dwójka ostatnio dużo czasu spędzała razem. Trzymał za nich kciuki i miał nadzieję, że urocza blondynka zawróci w głowie srebrnowłosemu wojownikowi.

Brunet spojrzał teraz na dziewczyny, które wróciły do obserwowania Usagi. Myślał, że pęknie ze śmiechu, widząc ich miny! Wyglądały, jakby rzeczywiście doznały jakiegoś cudu.