Unanswered Questions

Chapter 45

Jayda's POV

On my way home kasama yung dress na binili ko for something to wear sa kasal ni Blythe, biglang pumasok sa isip ko yung sinabi ni Mackie......

"Ate Jayda, ganyan din iisipin mo pag kayo na ni Kuya Darren, magkaka-sariling pamilya na...."

So far, hindi ko masyadong inisip mga sinabi niya...... pero what if kung dumating na kami sa sitwasyon na yun..... Paano kaya???

Magiging handa rin kaya kami as we enter this stage??????

Kasi masaya kaming dalawa nang kahit kaming dalawa lang..... Ineenjoy namin yung pagiging kami kahit matagal nang kami.....

Kaya anong feeling kaya pag may sarili na kaming pamilya, noh????

Kaya siguro ako, ayaw na munang magmadali and I want to keep things slow.... Ayoko pa sigurong mapunta ang atensyon naming dalawa sa magiging anak namin at mawalan ng time sa isa't isa.....

Kaya ayun..... kaya never talagang pumasok sa isip ko about sa stage nayun..... kasi I'm still satisfied being just with him......

Siguro saka nayun kapag handa na kaming dalawa......

Pagdating kong bahay, wondering kung kamusta na si Darren..... since napatagal yung pagpasyal namin kanina ni Mackie....

"Honey!!!! I'm----" napatigil ako sa pagsalita ko nang matanaw si Darren na nakatulog sa sofa na may hawak na.....

HALA BAT ANDITO DIARY KO?!?!??!?!?!?!?

LANGYA!!!

Nakasulat dito lahat ng mga nararamdaman ko sa kanya mula nung araw na nakilala ko siya hanggang ngayon!

Jusmiyo!

Hays!

Well....... may magagawa pa ba ko ngayon na nabasa na niya???

Tsaka bat ko pa nga dapat itago yon since akin na naman siya...... hanggang ngayon.....

Pero yung jusmi alam na alam na niya lalo kung ano siya sa buhay ko mula nung dumating siya sa buhay ko!

Hays.......

Well.....

Naglakad nalang ako papuntang sofa at lumuhod para pagmasdan siya na natutulog....

This face..... shesh! Bumalik ako sa time na bigla nalang ako nawala sa usual Jayda Avandazo ko...... kaya kusang mga kamay ko, hinahaplos yung mukha niya....

Bumalik ako sa time na nakita ko mukha nya sa hallway, nawalan ako sa focus at siya lang yung nakita ko despite na maraming taong dumadaan sa hallway nung time nayun......

Like who would've thought na jowa mo na yung pinaka-dahilan mo kung bakit mo tinanggap yung "punishment" niya sayo???

Ken was not wrong at all..... na for me.... it was not a punishment, but an opportunity.....

An opportunity na makasama siya.....

An opportunity na makilala siya.....

An opportunity na makita ko pagmumukha niya kahit saglit na saglit lang.....

And I never thought...... na gusto rin pala niya ako..... since pigil na pigil ko sarili kong feelings sa kanya.... dahil nasanay nakong ako lang yung may feelings sa mga taong nagustuhan ko noon.

Kaya ayoko na siyang pakawalan nang inamin niya yung nararamdaman ko sakin.... because he's the one.....

My one and only..... and nobody else could make me feel like this aside from him.....