Unanswered Questions

Chapter 56

Jayda's POV

Pumasok nalang ulit akong bahay at may naalala nalang ako nang tignan ko yung sofa namin.

Kaya pumunta ako sa may sofa at nakita ko nalang si Darren na natutulog na ikinaupo ko para haplusin yung ulo hanggang noo nya tas hinalikan ko....

Nang tumayo ako, bigla nalang may humawak sa pulso ko na ikinalingon ko.... only causing me to sigh...... dahil binalik ako sa realidad na iniwan na ako ni Darren.....

And that would remain..... as a memory..... a painful memory......

Hindi ako makapaniwalang umalis si Darren ng ganun-ganun nalang..... to the point na napapatanong nalang ako kung may mali ba akong ginawa sa kanya para iwan ako????

Ako ba ang may mali????

Ako ba ang may kasalanan????

Ako ba ang dahilan bat siya umalis????

Did I hurt him????

Did I tell him things that caused him pain na matagal na niyang kinimkim????

Kaya niya piniling umalis????

Hindi ko alam..... hindi ko alam kung bakit niya ginawa ito.....

Gusto kong malaman by reflecting kung may mga times bang naoffend ko siya......

That's why as of now..... inaalala ko lahat ng mga pinagsamahan namin para malaman ko kung may nagawa ba akong nakakasakit sa kanya nang hindi ko alam..... para mag-make sense yung pag-alis niya and saying those stuffs sa akin......

It's just..... why????? Why did he leave me????

And why did he say those things sa akin???

Forget him???

How???

Paano ko magagawa yon eh for all these years na nagsama kami, he made me lose my mind kasi grabe mga level of distraction nya habang tinititigan ako..... and his touch, actions, his charms, and he being himself..... are exactly why I can't understand him when he told me to forget him......

Find someone's better????

Sino pa bang mas better sa isang tulad mo????

At meron pa bang tulad mo????

Kahit kung meron..... pero hindi parin eh..... ikaw at ikaw parin ang hahanapin ng puso ko.....

Kaya I don't want nobody else but you, 'cause no one makes me feel.....

Hayyyy..... I miss you..... I'm already missing you...... honey......

AC's POV

Pumunta na muna kami sa iba't ibang event's place para makapili na at ise-setup na yung wedding namin ni Ken.

Tas dumaan kami sa botique para magtingin-tingin na ng design ng wedding dress ko at may nakakuha ng atensyon ko habang nagtitingin ng dress, then kinuha ko.

"Ken!!!" sambit ko na ikinalingon niya.

"Bagay sakin dibaaaa???" tanong ko na ikinangiti niya at napapansin ko siyang nagtutubig yung mata niya.

"Uy, Ken???? Bakit?????" sambit ko bago hawakan siya sa magkabilang pisngi.

"Wala.... it's just.... bagay sa personality mo yung design..... Classy..... pero sobrang humble..... and I can't believe na..... we're getting married soon..... despite of who I am....." sambit niya na ikinangiti ko.

"Oh ho! Hindi pa tayo nagwe-wedding vows.... nagiging emotional ka na agad???" sambit ko sa kanya, hiding my emotional side.

"Ken, you're more than that..... kaya don't ever say something about 'despite of who I am' anymore, ha???? And I'm the credible witness about it..... hmmmm???" sambit ko sa kanya bago ako yakapin ng mahigpit na ginawa ko rin sa kanya.