TABLOLAR

13 | Heros

13. Bölümdeyiizz 🤭🤭
Kitap ilerledikçe daha çok heyecan yapıyorum ndndmdmmd

Bir şeyler ortaya çıkacak bu bölümlerde ve bir sonraki bölümlerde. Yani yavaş yavaş her şey başlıyor...

Medya da Rena varr <33

Keyifli okumalarrr 💃

BÖLÜM 13 | HEROS

"Dağın görünen yüzüyle, görünmeyen yüzü birbirine benzemez."

...

Dün gece Lilya yanımdan çıktıktan sonra uyumuştum. Geç uyumama rağmen erken kalkmıştım. Şu ara zaten iyice bozmuştum düzenimi. İlaçlarımı da tam kullanmadığım için vücudumda enerji kalmamaya başladı. Yine erken uyandığım bir gündü ve ben yatağın içinde oturmuş günlüğüme bir şeyler yazıyordum. Günlük yazmaya 16 yaşımda başladım ve bitirdiğim defterlerin haddi hesabı yoktu. Bir nevi terapi gibiydi. İyi geliyordu yazmak, çünkü içimdekileri anca bu şekilde dökebilirim.

Ben Ilgaz Milas'ın kızı, yeraltının felaketiydim. Beni eğitmeye çalıştıkları her şeyi, küçük bir kız çocuğuyken öğrenmiştim. Beni ona esir bırakan herkesten intikamımı aldım sırayla. Bedenime dokunan her elin sahibini, kendi ellerimle öldürdüm. Kimse bir cehennem alâmeti olduğumu farketmedi. Farkına vardığımda zaten, herkesi yok etmiştim.

Defteri kapatıp, kalemi kenarına taktım. Deus'u nasıl bitireceğim hakkında uzun, sağlam ve anlaşılması imkansız bir plan kurmalıydım. Tabi her şey ortaya çıkınca bitireceğim onun işini. Yeraltının felaketi, yeraltının tanrısını yok etmeye geliyor. O Tanrıydı, ben felâket. Fakat tanrı, küçücük kıvılcımdan dünya kadar felaket yarattığının farkında değildi. Üstelik kendi sonunu getirecek olan felaket, babasının yetiştirdiği bir kızı çok küçükken sahiplenmiş, eğittiğini sanmıştı ama o kız çocuğu çoktan ne yapacağını biliyordu.

Babası küçük kıza her şeyi anlatmıştı. Küçük kız, 12 yaşında her şeyi öğrenmişti. İntikam ateşiyle yanmaya başlamıştı o zaman içi. Bazı şeyleri anlamasa da büyüyünce farketmiş, kini büyümüştü. Annesinin ve kardeşinin intikamını alıp, onların yanına gitmeye kararlıydı. Önce annesi ve kardeşi gitmişti, sonra da babası. Onlardan alıyordu ruhum gücünü ve intikamı alınca, sonsuzluğa teslim olacaktı.

Ben Bera Milas. Ilgaz Milas'ın kızı, Belis Milas'ın ilk göz ağrısı, Bera Milas. Küçüklüğü karanlık ve kirliydi. Küçük Bera'nın bedeni kirliydi. Küçük Bera, kendisine yapılana yıllarca engel olamadı. Gücü yettiğinde, ilk cinayetini o zaman işledi. Bera Milas, bir katil. Bera Milas, bir aptal.

Ellerimde onlarca kişinin kanı vardı. Pişman mıyım? Hayır değilim. Yine olsa yine o insanları gebertirdim. Yaşamak onlar için bir suçtu. Ben hiçbir çocuğa, kız erkek farketmeksizin dokunmasınlar istedim. Bu travmayı atlatmak yeterince zorluydu, onlarda aynı şeyleri yaşasınlar istemedim. Bu yüzden beni tanıyan çocuklar, Heros derler. Oradan kurtardığım çocuklar bir gün, latince bir şeylere bakarken görmüşler beni. Arada bir onları ziyaret ediyorum hâlâ. O gün yazanı anlamadıkları için, ne yazdığını sormuşlardı. Bende Latince yazıyor, anlamazsınız dedim.

Bu sefer bana kahraman ne demek diye sordular. Heros dedim onlara. Hepsi beğenmiş, benimsemiş ve ondan sonra bana Heros demeye başlamışlardı. Tabi diğerlerine de Heros'un yardımcıları demişlerdi. Gelen anılarla birlikte gülümsedim. Çocukların şen gülüşleri yankılanıyordu kulaklarımda. Yaklaşık 1 aydır onların yanına da uğramadım muhtemelen bana küstüler... Alırım ama onların gönüllerini ben.