TABLOLAR

35 | İlk Gün

Heelllöööö

35. Bölüme hoşgeldiniz sevgili okurlarım, keyfiniz yerindedir umarım benim keyfim çok yerinde :)

Daha geçen 25. Bölümdeyiz diye ağlıyordum şimdi 35. Bölümdeyiz :')

Önceki bölümde de bahsetmiştim. Üç gün için üç ayrı bölüm yazacağım. Şöyle ki tarihlerde bir değişiklik var, yani ben bu bölümü erken atacağım ama bölümün geçtiği zaman 7 Mayıs olacak. 8 Mayısta ise ikinci gün bölümü yani 36. Bölüm gelecek, 9 Mayıs'ta hemen bölüm gelemez bu yüzden 37. Bölüm 9 Mayıs tarihlidir.

Burayı okumadan geçmeyen herkese teşekkürler <3<3

Keyifli okumalar dilerim. 💗

BÖLÜM 35 | İLK GÜN

"Çok özledim meleğimi..."

...

"Asil konuş benimle ikizim lütfen."

Kahra'nın yanına geleli saatler olmuştu. Benimle sadece bir kere konuşmuştu ve sonra yanıma hiç gelmemişti. Asille de geldiğimden beri konuşmaya çalışıyordum ama benimle küsmüştü. Onun düşüncelerine değer vermediğimiz düşüyordu. Ona göre eğer değer veriyor olsaydım, böyle bir işe kalkışmazdım.

Asille konuştuğumuz gibi konuşuyorduk ve şu an Kahra'nın evindeydim. Gelmeden önce herkes dil dökmüştü ama vazgeçmemiştim kararımdan. Henüz bir şey yapmamıştı Kahra, konuşmamıştı da benimle.

Öylece Kahra'nın bana verdiği odada oturuyordum. Bizimkilerle konuşmadan önce odayı iyice aramıştım beni dinleyebileceği bir cihaz var mı diye. Kahra bizim teknolojik araçlarımız pek bilmez, bahsetmeyiz. Kaldığım oda uzun bir süre beni burada kilitli tuttuğu odaydı.

İstemediğim birkaç anı gözümün önüne gelirken başımı iki yana sallayarak def ettim.

O arada aynı odada olan güzel anılar da aklıma doluştu. Poyraz'ın olduğu anılar. O zamanlar ceza olsun diye Kahra beni burada tutardı. Poyraz da arada bir gelir beni görürdü. Bir süre sonra Kahra bundan rahatsız olmuştu tabi. Çok gelemese de gelmeye devam etmişti Poyraz. Yatağın üzerine oturup, kafamın içindeki anılardan birini gözümde canlandırdım.

Günlerdir buradaydım. Uykusuz ve biraz aç. Kahra beni buraya kilitleyeli kaç gün olmuştu bilmiyorum. Aysa her gün Kahrayı ikna etmeye çalışıyordu ama bir işe yaramıyordu bu. Yine bu odadaydım bu sefer Kahraya itaatsizlik ettiğim için. O çocukları Alessandro'ya vermesine göz yumamazdım, adi herifin teki.

O çocukların bedenine dokunduğunu öğrendiğimden beri bunu engellemenin türlü yollarını bulmuştum. Fakat son olayda yakalanmıştım ve Kahra önce işkence edip sonra da beni buraya kilitlemişti. Aysayla konuşamıyordum bir türlü, umarım o çocukları Alessandro'ya teslim etmemiştir. Ettiyse kendi içimde, kimseyi affetmem. Olmaz, bunu o çocuklara yapamazlar. Küçücükler henüz.

Odanın içinde bir o yana bir bu yana gidip gelirken kapım tıklatıldı. Gülümsedim, Kahra gelmiş olsaydı kapıyı tıklatmazdı.