TABLOLAR

23 | Kardeşim

Merhaba :)

23. Bölüme de geldik...

Geçen bölüm canımcım Asille bitti bu bölümde ful oradan ilerlemeyi düşünüyorum. Yıllar sonra bir araya gelen iki kardeşi bir bölüm daha okusak olur tabi değil mi? Bence olur olur ahahahah

Sınavlarımın bitmesi şerefine bir gün gecikmeli de olsa bölüm atıyorum.

Bölüme geçelim geçelim 👐

BÖLÜM 23 | KARDEŞİM

"Kardeşim yanımda olursa her şey bitecekmiş gibi."

...

Asille olan son konuşmamızdan sonra ona bir cevap vermedim. Benden bir cevap bekliyor da olabilirdi hâlâ. Kalbini kırmak için elimden geleni yapıyorum. Bana kırılmıyor gibiydi açıkçası. Kalbimi dinleyip bir karar vermemi istemişti. Eğer kalbimi dinlersem olacaklardan korkuyorum.

Bir kardeş nasıl olunur bilmiyorum ki? Lilya ile yaptığımız şeyler gibi mi?
Daha sonra Lilya'nın sözleri geldi aklıma. Davetten saatler önceki sözleri...

Ailemden biri yaşıyor olsaydı, ne olursa olsun onun yanına giderdim Bera.

Aklım o kadar karışıktı ki ne düşüneceğimi yine bilmez bir haldeydim. Dün gece o gittikten sonra uyumuştum. Ne kadar uyumak denilebilirse.

Yattığım yataktan kalkıp kapıya yöneldim. Kahvaltıyı yapalı bayağı oluyordu. Saatte öğlene yaklaşmak üzereydi. Verdiğim karardan emin değilim. Belki de çok hızlı bir karar olmuştu bilmiyorum. Ama ilk defa bir şeyleri takmadan hareket etmek istiyorum.

İlk defa bir şeyleri düşünmek istemiyorum.

İş daha kötüye gider mi bilmem ama şu andan itibaren Asil'in yanımda olması her şeyi çözecekmiş gibi geliyor. Kardeşim yanımda olursa her şey bitecekmiş gibi.

Oturma odasına girdiğimde Asil dağınık saçlarıyla camın karşında dışarıyı izliyordu. Yanına biraz yaklaştığımda üzerindeki gömleğin üstten iki düğmesi açıktı. Çok yakışıklı göründüğünü söyleyen olmuş muydu? "Öhöm..." dedim beni farketmesi adına.

Asil sesimi duyunca irkilerek arkasına döndü. Beni gördüğünde hızla yanıma geldi. "Niye kalktın sen? Dinlensene." derken yanıma çoktan ulaşmış kollarımdan tutmuştu ve beni yanı başımdaki koltuğa oturttu.

"Asil iyiyim ben, sakin ol." dedim, fakat o bunu pek umursamış görünmüyordu.

"Asil! İyiyim dedim sana, ilk defa vurulmuyorum. Evham yapmayı keser misin?"

Asil bana bakıp kaldı öyle. Sonra da peki demek zorunda kalmış ve yanıma oturmuştu. Kucağımda olan ellerimle oynamaya başladım. Sonunu bilmediğim bir çıkmaza da giriyor olabilirim bilmiyorum. Bunu da düşünmek istemediğim şeylerin yanına koydum. Yüzümü Asil'e çevirirken dikkatle beni izlediğini gördüm.

"Kabul," dedim ona bakıp. Kaşlarını çattı anında Asil. "Sana bir şans vereceğim."

Asil'in çatılan kaşları düzeldi. Sonra da her zamanki gülümsemesini ekledi yüzüne. "Gerçekten mi?!" diye sordu şaşkınlıkla. Burukça gülümseyip başımı salladım. Dün geceden beri düşünmek iyi gelmişti. İkimiz içinde iyi olmayacağını düşündüğüm şeyler artık yoktu. Hepsi gitmiş daha iyi şeyler olacağını söylüyordu zihnim bana. Asil hızla bana sarılırken omzumun acısını yok sayarak elimi sırtına yerleştirdim. Kolları sıklaştı bu hareketimle.