comet

24 part

_جمعش کن
نگاه شاکی و عصبیم بالا رفت و خیره به چشماش شد

لحن دستوری و پر از تحقیرش و دوست نداشتم،لعنتی من دنبال تهیونگ خودم تو چشماش میگردم و هیچ اشنایی با این ادم روبروم ندارم

تهیونگ عوض شده این و کامل توی نگاهش میخونم ولی اون مهم نبود
مهم من بودم که داشتم زیر نگاه های بقیه کارکنا ذوب میشدم

صدای نسبتا بلندش از جا پروندم
_با توام

اروم و پر لرز روی زانوهام نشستم

_شما تشریف ببرید.. من خودم..

_تو اینجا واسه من تعیین تکلیف نمی کنی! همین الان می شینی و همه اشون و دونه به دونه جمع میکنی،روز اولی گند زدی به

شرکت

اخمام تو هم فرو رفت و بغض احمقانم گلوم و فشرد

تهیونگمو میخواستم نه اینی که جلوم ایستاده و بخاطر سوزنای روی زمین که بر حسب اتفاق از دستم افتاد داره توبیخم میکنه

انتخاب دیگه ای نداشتم نمیخواستم روز اول اخراج بشم
قبلا صابونم بدجوری به تنش خورده بود و الان داشت تلافی میکرد،پس سعی کردم خودم و اروم کنم و کمی بهش حق بدم

نگاه خیره ام و از روش برداشتم و به سوزنای ریخته شده ی روی زمین دادم

با انگشتای ظریفم مشغول جمع کردن سوزن های ته گرد شدم،لرزش دستام کار و برام سخت می کرد

سوزن ها هم بعضیاشون خیلی ریز بودن و از دستش سر میخوردن
صدای نفس های کوتاه و پر استرس من و نفس های عمیق و خونسردانه اون تو دفتر پیچیده بود و بقیه حتی نفسم نمیکشیدن و به ما زل زده بودن

همین مقایسه صدای نفس می تونست به هر کسی بفهمونه پسر ریز نقش و به ظاهر مظلوم مثل یه مو ش ترسیده تو چنگ یه پلنگ زخم خورده گیر افتاده و فعلا هیچ راه فراری نداره

چند دقیقه ای میشد که با سوزن ها درگیر بودم و با دیدن چند قطره خونی که رو سرامیک ریخت،نگاهم به سر انگشتای قرمز و سوراخ شده ام کشیده شد،حالت دیگه درد و سوزشم مانع کارش شده بود و تو همون حالت زانو زده سرم و بلند کردم و زل زدم به تهیونگی که تو یه قدمیم وایستاده بود و بهش نمیومد قصد عقب نشینی داشته باشه

این همونی نبود که خار توپام میرفت سکته میکرد؟موهایی که همیشه خدا رو پیشونیم بود و جلوی چشمام و میگرفت نمیذاشت چهرشو واضح ببینم

باید مثل دفعه قبل بالا میدادمشون

تازه اولش بود مطمئنم قراره اندازه تک تک ثانیه های این دو سال بهش تحمیل کرده بودم و تلافی کنه و مطمئنم ثانیه ایم برای زجر

دادنم از دست نمیده
جمع کردن سوزن ها که تموم شد خواستم بلند شم که صداش بازم تو اتاق اکو شد