Not Me{Myanmar Translation}

Chapter 19(1/2)

Scroll down for Unicode
---------------------
Zawgyi

အေျခအေနအားလုံးက တျဖည္းျဖည္းေတာ့ ပိုေကာင္းလာပုံရတယ္။ အင္း...ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ဒီလိုပဲထင္တယ္။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ Seanက သူ႕ခံစားခ်က္ေတြကို ကြၽန္ေတာ့္ဆီတရားဝင္ဝန္ခံခဲ့ၿပီးကတည္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔ၾကားထဲမွာ ဘာျပႆနာမွမ႐ွိေတာ့တာေၾကာင့္ပင္။

အာ... ဒီအခ်ိန္မွာ ခဏေလာက္ထပ္စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္...။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေယာက်္ားေလးရည္းစားတစ္ေယာက္႐ွိတဲ့အျပင္ ထိုသူက ကြၽန္ေတာ့္အစ္ကို မုန္းတီးေနသူတစ္ေယာက္...။ကဲ အားလံုးပဲ ဒီကမ႓ာေပၚမွာ ဒီ့ထက္လွပတဲ့အရာေတြမ်ား ႐ွိေသးသလား။

"Sean~ Yok နဲ႔Gramကို ငါဘာလို႔မေတြ႕ရတာလဲ?"
ကြၽန္ေတာ္ Sean ကိုေမးလိုက္သည္။

႐ိုး႐ိုးသားသားေျပာရရင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မ႐ွိရင္ တစ္ခုခုလြဲေနသလို ခံစားရတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ သူတို႔က တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အၿမဲေနာက္ေျပာင္ၿပီး မရပ္မနား ရန္ျဖစ္ေနၾကေလ။အခုက်ေတာ့ အဖဲြ႕အတြင္း ဆက္ဆံေရးက တင္းမာေနၿပီး အလြန္ကိုထူးဆန္းေနတယ္။

"မသိဘူး...သူတို႔ Seanကိုလည္း မဆက္သြယ္ဘူး"
Seanက ျပန္ေျဖသည္။

"ငါ မင္းကိုေျပာထားတယ္ေလ...ေက်ာင္းမွာဆို ပုံမွန္အတိုင္း စကားေျပာဖို႔"

"ဒါေပမယ့္ အခုက ကိုယ္တို႔နွစ္ေယာက္တည္းေလ...ဒါေၾကာင့္ Sean ဒီလိုမ်ိဳးေျပာလို႔ရတယ္"

"ပံုႀကီးခ်ဲ႕ေနေတာ့တာပဲ"
ကြၽန္ေတာ္ ႏႈတ္ခမ္းစူမိသည္။

"Seanက ပံုႀကီးခ်ဲ႕ေနတာမဟုတ္ပါဘူး...ကေလးေလးကသာ ပံုႀကီးခ်ဲ႕ေနတာပါ..."

အခုအျပင္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ေတာ့ Sean က ကြၽန္ေတာ့္ကို Whiteလို႔မေခၚေတာ့ဘဲ ကေလးေလးလို႔ အစားထိုး၍ေခၚလာသည္။ဟာ... အဲဒါက ဘာလို႔ကြၽန္ေတာ့္ကို ဒီေလာက္ရင္ဖိုေစတာလဲ!။

"ငါတို႔အေၾကာင္းကို ဘယ္သူ႕ကိုမွမသိေစခ်င္ဘူး..."
ကြၽန္ေတာ္ သူ႔အနားသို႔တိုးတိုးေလး ကပ္ေျပာလိုက္သည္။

"Seanကလည္း ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာခ်င္ပါဘူး ကေလးေလးရာ မင္း အရမ္းအေတြးလြန္ေနၿပီ" သူအခုထိ အဲ့ကေလးေလးဆိုတဲ့ စကားလုံးကို သံုးတာမရပ္ေသးေပ။