Chapter 2(1/2)

941 112 7
                                    

Scroll down for Unicode
---------------------------
Zawgyi

//ငါတို႔ အတူေနတယ္ဆိုတာ လက္ခံလိုက္ေတာ့//

"အဟမ္း~ငါ အဆင္ေျပသြားပါၿပီ"

ကြၽန္ေတာ္ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္ခံထားရတာေၾကာင့္ အသက္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမရွဴနိုင္ေတာ့ေပ။ထို႔ေၾကာင့္ အေနာက္ကနွစ္ေကာင္ကို သူတို႔ထိုင္ခံုဆီ သူတို႔ျပန္ထိုင္ေစရန္ မနည္းတြန္းထုတ္လိုက္ရသည္။

"အတန္းတက္ရေတာ့မယ္!"
Seanက သတိေပးသည္။

"အာ့ဆို သြားၾကရေအာင္"Yokကထရပ္လိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ အကုန္လံုးရဲ႕ပန္းကန္ေတြကို သိမ္းဆည္းကာ ေဆးတဲ့ေနရာဆီကို သြားေပးတယ္။

ထို႔ေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္တို႔အတူတူ ဌာနရိွရာဆီသို႔ ဆက္လက္ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္။ကြၽန္ေတာ္ သိလိုက္ရတာကေတာ့ ဌာနကငါးလႊာမွာတဲ့။ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ရႈပ္သြားရသည္။ဒါတို႔ သူတို႔ ဘာလို ႔ေလွခါးထစ္ကို အသံုးျပဳေနၾကေသးလဲ?။ကြၽန္ေတာ့္မွာ တက္ရင္း အသက္ရွဴမဝတဲ့အထိ ေမာဟိုက္လာေတာ့သည္။ဒါေၾကာင့္ ေရွ႕ကရွိရာ Gramအက်ီ ၤစကိုသာ လွမ္ဆဲြရေတာ့သည္။

"ဒါက~~ဟင္း~~~"

"အိုး ဒီေလာက္ေတာင္ေမာေနတယ္ေပါ့?မင္းေသေတာ့မွာလား?"Yokက စိတ္အားထက္သန္စြာ ေမးသည္။

"ငါပင္ပန္းေနၿပီ ငါတို႔ ဘာလို႔ဓာတ္ေလွကားနဲ႔မသြားၾကတာလဲ?"ကြၽန္ေတာ္ ေမာေမာပန္းပန္းေမးလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္ သံုးေယာက္လံုးက လွည့္ၾကည့္လာၾကသည္။အထူးသျဖင့္ Seanကမ်က္ေတာင္ေတာင္ တစ္ခ်က္မခတ္ဘဲၾကည့္ေနတာဆိုေတာ့~~

ကြၽန္ေတာ္ ေျပာတာဘာမွားသြားျပန္ၿပီလဲ?။

"မင္းတို႔ ဘာလို႔ငါ့ကို ဒီလို႔ၾကည့္ေနၾကတာလဲ?"

"မင္းကိုၾကည့္ေနတာက.... Black!! မင္း ဓာတ္ေလွကားေတြ မေၾကာက္ေတာ့ဘူးလား?မင္းကက်ဥ္းၾကဳတ္တဲ့ေနရာေတြ မႀကိဳက္ဖူးလို႔ မင္းေျပာဖူးတယ္ေလ First year တုန္းကဆို မင္းနဲ႔Seanဓာတ္ေလွကားထဲမွာ ပိတ္မိဖူးတုန္းက ဓာတ္ေလွကားျပင္ၿပီးတာေတာင္ မင္းမထေသးဘဲ ေထာင့္ေလးမွာ ၁၀မိနစ္ေက်ာ္ေလာက္ထိ ကပ္ထိုင္ေနခဲ့တာေလ အဲ့ထဲက
ငါတို႔အတန္းက ငါးလႊာမွာရွိတာေတာင္မွ ဓာတ္ေလွကားကိုလံုးဝမသံုးၾကေတာ့ဖူးေလ" Yokက ခန္႔မွန္းမရေသာမ်က္နွာထားနဲ႔ ရွင္းျပေတာ့သည္။ကြၽန္ေတာ္လည္း စိတ္ရႈပ္ေထြးသြား ေတာ့သည္။

Not Me{Myanmar Translation}Where stories live. Discover now