2020 Watty Ödülleri Tarihi Kurgu Kazananı
Tarih #1 (19.09.2020)
Hiç kimse yaşattığını yaşamadan ölmezmiş. Geçmişin kanlı sayfaları bir bir önüne açılır, hayaletler hesap sorarmış. Öyle bir gün gelirmiş ki önce aynaya baktığında gördüğün gözler yaban...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1426 Senesi - Güz Mevsimi
ASPARGON HANLIĞI
Altınova Şehri - Hanedanlık Sarayı
Gökben Hanım
İçinde bulunduğum ev orta tabakaya uygun bir evdi. Bakımlıydı. Küçük bir bahçesi vardı. Toprağı kazılan bahçe ekim için hazırlanmıştı. Tülü bıraktıktan sonra perde pencerenin önüne indi. Arkama döndüm. Rhodia önümdeydi. Kisre'de bir sene yan yana evlerde yaşamıştık. Sonra yollarımız ayrılmıştı. Kisre isyanından sonra onu buraya getirmiştim. Kocası Tosya Kisre valisiydi. Oradaki meselelerin çözümünde iyi bir tercih olmuştu.
Aklımda ise içine sürüklendiğimiz durum vardı. Son günler epey gergin geçiyordu. Müge Hanım başta ordu fikrinden hiç hoşlanmamıştı. Sanki yaptığımız yanlış bir şeymiş gibi tavır almıştı. Fakat dünkü konuşmamızdan sonra onun da gerçeği gördüğünü anlamıştım. Yıllarca reddetmekten başımıza daha büyük felaketlerin geldiği o gerçek Toygar'ın isyancı olduğuydu.
"Ordu yön değiştirdi. Bozyurt'a dayanmasına birkaç gün kalmış olmalı. Toygar haberi ne zaman alacak, daha da önemlisi ne yapacak merak ediyorum."
"Kaçabilir."
"Eskiden olsa Toygar kaçacak biri değil derdim. Lakin artık kazan ya da kaybet durumunda. Sadece kendi canından değil, evlatlarının da canından sorumlu. Kaçabilir. Diğer yandan usulca tutuklanacağını da sanmıyorum." Ellerimi önümde bağladım ve odada dolaşmaya başladım. Olanlar canımı çok sıkıyordu. "Böyle olmamalıydı Rhodia. Toygar isyana sürüklenmemeliydi." Sesim titremişti. Güçlü kalmaya çalışsam da söz konusu Toygar'dı. Çocukluğunu biliyordum onun. Beraber çok iyi anlaştığımız yılların hatırı çok büyüktü. Şimdi bize karşı isyan içinde olmasını kabullenemiyordum. Ulaş Bey'den sonra iktidar için hırsa kapılacak son kişiydi Toygar. "Neden böyle olduğunu anlayamıyorum."dedim hayal kırıklığıyla.
"Güç herkesi değiştirir. Seni bile."dedi Rhodia gözlerimin içine bakarak. "Hanzade akıllı biri Gökben. İsyanı istemeseydi herkesi susturabilirdi. Ama hamlelerine kendi karar verdi. Başkalarının etkisinde bu kadar kalamaz kimse. Hele son yaptığının açıklaması olamaz. O masum biri değil. Kendinizi boşuna kandırıyorsunuz. Merhametten maraz doğar."
"Biliyorum."diye fısıldadım. Artık bu gerçeği kabullenmiştim.
"En başında yapmanız gerekeni yapmalıydınız. İktidarda şüphe dahi idam için yeterlidir."dedi soğukça.
"Bu bizi fazla zalim yapmaz mı?"
"Çürümüş ciğer koku verir. Ortada leş kokusu varken hiçbir şeyin çürümediği iddia edilemez." Uzun uzun gözlerime baktı. "Sen Aspargon Hanımı'sın. Yeri geldiğinde Müge Hanım'dan daha acımasız olmak zorundasın. Ağır kararlar alamayacaksan, bedel ödemesi gerekenlere o bedeli ödetemeyeceksen neden buradasın?"
