2020 Watty Ödülleri Tarihi Kurgu Kazananı
Tarih #1 (19.09.2020)
Hiç kimse yaşattığını yaşamadan ölmezmiş. Geçmişin kanlı sayfaları bir bir önüne açılır, hayaletler hesap sorarmış. Öyle bir gün gelirmiş ki önce aynaya baktığında gördüğün gözler yaban...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1419 Senesi - Kış Mevsimi
ASPARGON HANLIĞI
Bozyurt Şehri - Bozbey Kalesi
Hanzade Toygar
Kurultay salonunda toplantının ortasındaydık. Son zamanlarda yaşananları konuşuyorduk. Kapılar açıldığında ulak içeri girdi. Baş selamından sonra elindeki gümüş silindir muhafazayı bana uzattı. Açtım ve okudum. Han abim sefere çıkıyordu ve beni de yanında görmek istiyordu. Ashan sınırında birliklerimizi bir araya getirmemizi yazmıştı. Sefere çağırılmış olmam beni heyecanlandırmalıydı. Çocukluğumdan beri beklediğim haberdi bu. Fakat ben heyecanlanamıyordum.
"Hanzadem kötü bir haber mi var?" Yılmazerlerden Demir Bey'di soran. Sessizliğim herkesin uzun uzun beni izlemesine sebep olmuştu.
"Yok. Haberler güzel."dedim bozuntuya vermeden. "Korkut Han Ashan'a sefere çıkıyor. Beni de yanında görmek istiyor. Birliklerimizi toplamaya başlayalım. Bir hafta içinde yola revan olmalıyız."
Şahinoğlulardan Kartal Bey çatık kaşlarla bana bakıyordu. "Hanzadem,"dedi konuşmak için müsaade istiyordu. Elimle konuşmasını işaret ettim. "Bu haber tam olarak beklediğimiz haber değil biliyorum. Biz Hasbükan sınırında bir çarpışma yapacağımızı düşünmüştük. Yine de sefer seferdir. Lakin elçilerin dönüşü buradan yapılmadı ve şimdi de seferde han sizi yanında görmek istiyor." Tam da düşündüğüm yere getiriyordu konuyu. Elçilerin buradan dönmesini istemeyen han abim seferde beni yanına çağırarak bana güvenmediğini gösteriyor gibiydi. Elçiler buradan dönseydi bu sefer kararı beni ziyadesiyle heyecanlandırırdı. Fakat önce elçilerin dönüş yolu değişmişti şimdi de ben sefere çağırılıyordum. Bunun tek açıklaması vardı. "Acaba Korkut Han seferdeyken sizin isyan tertip edeceğinizi düşünmüş olabilir mi?"
Dudaklarımı ısırdım. "Neden böyle bir şey düşünsün Kartal Bey? Han abim bana güvenir. Bunu başta ben olmak üzere herkes bilir. Bizim çocukluk hayalimizdi omuz omuza çarpışmak. Artık vakti geldi ve han abim beni yanında görmek istiyor." Dudaklarım bunu söylerken kalbim Kartal Bey'in haklı olduğunu biliyordu. Fakat kimsenin önünde han abimle zıtlaşıyormuşuz izlenimi yaratmayacaktım. Gün geçtikçe düşmanlarımız artıyor bizi birbirimize karşı kışkırtıyordu. Belki de han abimin danışmanları da onu kışkırttığı için bana karşı bu kadar temkinli davranıyordu. Ne de olsa handı. Merhum babamızın yaşadıkları ortadayken onun davranışlarına hak veriyordum. Ben han olsaydım ben de erkek kardeşlerime karşı her an tetikte olurdum.
Demir Bey, "Size katılıyorum Hanzadem. Korkut Han size her daim güvenir ve sizi yanında görmek ister. Başka anlamlar çıkarmamıza gerek yok."dedi sertçe. Fakat Kartal Bey de kuzeni Atmaca Bey de geri adım atacak gibi değildi. Bu defa sözü Atmaca Bey aldı.
"Öyle diyorsun da elçilerin dönüş yolunu neden değiştirdi? Hanzademize güveni tam olsaydı elçilerin buradan geçmesinde hiçbir sakınca görmezdi. Biz Hanzademizin bu şekilde haksızlığa uğraması konusunda oldukça rahatsızız."
