2020 Watty Ödülleri Tarihi Kurgu Kazananı
Tarih #1 (19.09.2020)
Hiç kimse yaşattığını yaşamadan ölmezmiş. Geçmişin kanlı sayfaları bir bir önüne açılır, hayaletler hesap sorarmış. Öyle bir gün gelirmiş ki önce aynaya baktığında gördüğün gözler yaban...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1416 Senesi - Bahar Mevsimi
ASPARGON HANLIĞI
Altınova Şehri - Hanedanlık Sarayı
Hanzade Korkut
Şimdiye kadar dört kez baba olacağımı öğrenmiş, hepsinde değişik bir sevinç hissetmiştim. Fakat bu defa daha farklıydı. Bu defa kendimi tamamlanmış hissediyordum. Gökben'in karnında filizlenen evladımız içime öyle huzur doldurmuştu ki daha demin yaşananların hiçbir önemi yoktu. Aşık olduğum kadın bizden bir parça taşıyordu. Eşsiz bir histi bu.
Balamir ve Aydan'ın kalbimdeki yeri apayrıydı. Bunu kimse değiştiremezdi. Sadece bu defa daha farklı hissediyor olmayı beklememiştim. Tüm bedenimi kaplayan bu mutluluk benim için yeniydi.
Hekim kadına Baş Kalfa Asya'yı çağırmasını söyledim. Baş Kalfa odama geldiğinde haberi verdim. "Herkes duysun bilsin, gözdem Zadesen Gökben gebe. Usül neyse yapılsın." Yüzünde şaşkınlık vardı. Fakat başıyla onaylayıp odadan çıktı. Gökben'e döndüm. "Kendini daha iyi hissediyorsan salona dönelim mi?"
"Olur."dedi ve birlikte odadan çıktık. Yüzünde hoş bir gülümseme vardı. Gök gözlerinin içi gülüyordu. Bu haber bizi birbirimize daha yakınlaştıracaktı.
Salona girdiğimizde başlar bize döndü. Az önceki gerginlik geçmiş gibiydi. Tabii hanım annem ve Burçin adına ne kadar geçtiği tartışılırdı. Hanım annemin gözleri önce Gökben'i sonra beni buldu. "Asya şimdi haber verdi. Tebrik ederim."dedi soğuk bir tonla.
"Teşekkür ederim hanım annem. Ailemiz büyüyor." Yerlerimize geçtik. İdil'in yanındaki yerime oturdum. Az önce yaşananlar hiç yaşanmamış gibi bir hal vardı. Bir müddet sonra salona ağalardan biri geldi. Elinde lacivert kadife kumaşla kaplı bir kutu vardı. Han babamın önüne bıraktı kutuyu ve çıktı.
Han babam, "Tebrik ederim oğlum. Her geçen yıl soyun biraz daha büyüyor. Büyük ailenle mutlu ve mesut olasın." Eli önündeki kutunun üzerinde gezindi. "Gökben Hatun için bir hediyem var." Masadaki herkesin yüzünden şaşkın bir ifade geçip gitti. "Gel kızım."dedi Gökben'e. Gökben diğer taraftaki yerinden kalktı ve han babamın önüne geldi. Reverans yaptı. Han babam kutuyu açtığında elmaslarla süslü, yan yana iri safirlerin dizildiği göz alıcı bir kolye ortaya çıktı. Yıllar önce başladığı yedi safirli kolyeydi bu. Gök gözlü gelinim için yapıyorum dediği kolyeydi. Hanım annem kaşlarını çatarak hediyeye bakıyordu. "Güzel günlerde takmanı dilerim."dedi han babam ve ayağa kalktı. Hareketlerinde zorlanıyordu. Fakat büyük bir gayretle Gökben'in yanına kadar gitti. Kolyeyi aldı ve boynuna taktı. Yedi safirli kolye Gökben'in boynunda parıl parıl parlıyordu. Gözleri kolyenin etkisiyle iyice öne çıkmıştı.
"Çok teşekkür ederim Han'ım. Çok güzel bir kolye."
"Sana da çok yakıştı."dedi han babam ve yerine geçmek için hareketlendi. Masanın yanınan geçerken bir an duraksadı. Yüzünde acı bir ifade gördüğümde, "Han babam?"dedim korkuyla ve han babam birden yere yığıldı. Gökben onu yakalamaya çalışsa da han babam iri bir adamdı. Kollarının arasından kayıp gitti.
