အဆွာကောင်လေးကို ပြန်လိုက်ပို့မိရင်း ကန်တင်းမှာ coffeeလေးခဏသွားသောက်ပြီး ကြည်နူးမိတာခဏလေးနဲ့ Nam Joonတို့ အကြီးကြီးမှားတာပဲ...။
လမ်းမှာ Kim Damiက မျက်နှာကိုမော့ချီပြီး ဆေးရုံထဲကထွက်လာတာမြင်လိုက်တာနဲ့ Tae Hyung တို့ကို စိတ်မချစွာပြေးလာလိုက်မိတာ ထင်တဲ့အတိုင်း Seok Jinရဲ့ အခန်းအပေါက်ဝမှာ ငုတ်တုတ်လေးထိုင်ငိုနေတဲ့ Tae Hyungကို မြင်လိုက်ရသည်။
" ထယ် !"
အလန့်တကြားပြေးဖတ်လိုက်တော့ မော့ကြည့်လာတဲ့မျက်နှာမှာ နီရဲနေပြီး နှုတ်ခမ်းထောင့်မှာလည်းသွေးစတွေနဲ့မို့ ပိုပြီးထိတ်ထိတ်ပြာပြာဖြစ်သွားရသည်။
" ဘာဖြစ်တာလဲ ပြောစမ်း မင်းကို ဘယ်သူဘာလုပ်သွားတာလဲ"
ခေါင်းကိုခါရမ်းပြတော့ မျက်ရည်တွေပိုးပိုးပေါက်ပေါက် ထပ်လိမ့်ကျလာပြန်သည်။
" တကယ်ပဲ ဘာဖြစ်နေတာလဲ ထယ် "
" Nam Joon Hyung~~~ Kim Seok Jin .... Kim Seok Jin သတိပြန်ရလာပြီ သူ တကယ်သတိပြန်ရလာပြီ "
" ဟာ ... အဲ့တာငိုစရာလားကွာ ဝမ်းသာရမှာလေ ထယ်ရယ်"
" ကျွန်တော် မကြည့်ရဲလို့ မယုံရဲလို့ "
" မင်းကိုလိုအပ်နေမှာပါ Hyung ကိုယုံ .. Jin က အညှိုးအတေးမကြီးတတ်ပဲ သဘောထားသိပ်ကြီးတဲ့သူပါ ပြီးတော့ မင်းကိုလည်း သိပ်ချစ်တဲ့သူပါ "
"ကြောက်နေတယ် Hyung... ဘာတွေကိုမှန်းသေချာမသိပဲ အရာအာလုံးကို အရမ်းကြောက်နေတာ "
Seok Jin သတိပြန်ရလာတာကို အခန်းရှေ့မှာထိုင်ပြီး ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုနေခဲ့တဲ့ကောင်လေးဟာ ဘယ်လောက်တောင် နာနာကျင်ကျင်ကြိတ်မှိတ်မျိုသိပ်ထားရတာလဲ...။ ပြန်မလာတော့မှာကို ဘယ်လောက်တောင် ကြောက်နေခဲ့လို့ ခုမှငိုရဲရတာလဲ... ဘယ်သူမှ သတိမထားမိတဲ့ Tae Hyung စိတ်ဒဏ်ရာတွေကလည်း တစ်ခါတစ်လေ ကူကယ်ရာမဲ့စွာပဲ သိပ်သနားစရာကောင်းသည်။
" လာ... အခန်းထဲဝင်ကြမယ် သူသတိရလာတဲ့ အချိန်မှာ တစ်ယောက်တည်းထပ်ပြီး ပစ်ထားချင်သေးလို့လား"
" ဘယ်တော့မှ ပစ်မထားတော့ဘူး"
" ဒါဆို သတ္တိရရှိမယ် ထယ်လေး "
YOU ARE READING
သံယောဇဉ်အကျဥ်းသား (Taejin)
Fanfictionနမ်းလိုက်တိုင်း အဲ့နှုတ်ခမ်းတွေက ချိုနေတာသိပေမယ့်လည်း.... သူ့ရင်ဘတ်ထဲမှာ လာခါးသည်။ အရိုင်းဆန်တဲ့အထိအတွေ့တွေပါ ဆိုတာတောင်မှ နွံထဲမှာရုံးတဲ့နွားလို နစ်ပြီးရင်းနစ်နေတာ.... သွေးရူးသွေးတန်းထွက်ပြေးလိုက်တိုင်း ဒီရင်ခွင်ရှိရာ အရပ်ကိုပဲမျက်စိလည်ပြီး ပြန...
