Son Koruyucu ~TAMAMLANDI~

* 44 *

Alexandra elindeki katanasını yere fırlatıp, sinirle soludu.

" Daha ne kadar çalışmamız gerekiyor Leroy ? Ben hazırım. Bunu yapabilirim. Gidip babamı ve diğerlerini alalım şu Eric'in elinden ! "

Ayini yapalı tam bir ay olmuştu. Leroy hazır olmadıklarını söyleyip, onu ve diğerini eğitmeye başlamıştı. Alexandra gün geçtikçe bu duruma öfkeleniyordu. Leroy de bunun farkındaydı ama inatla onu çalıştırmaya zorluyordu.

" Bak Alexandra. Elementlerine güveniyorsun ama unuttuğun birşey var. Çok güçlü cadılar var. Kısa süreliğine de olsa seni engelleyebilirler. Veya telepati gücü olanlar. Bir anlık dalgınlık herşeyi mahveder. Her yönden hazır olman lazım. Bende gidip o alçak herife gününü göstermek için sabırsızlanıyorum. İntikam isteyen sadece sen degilsin. Bu yüzden herşey kusursuz olmalı. "

Alexandra cevap vermedi. Sinirle arkasını dönüp , eve doğru yürüdü.

" Hey bu inanılmaz birşey. "

Kapıyı açıp içeri girdi. Elizabeth ve Austin her zamanki gibi şifalı bitkiler üzerinde çalışıyordu. İkisinin artık tartışmaması güzeldi. Hatta aralarında bir çekim olduğuna emindi. Kitabı bulmak için gittiği zamanda, Elizabeth Darius' a açıldığını söyledi. Karşılığında çocuk muamelesi görmüş. Elizabeth' in sığınaktan gitme sebeplerinden biride buydu sanırım. Yanında olamadığı için üzgündü. Belki böylesi daha iyi olmuştu. Austin ve ikisi harika bir çift olabilirlerdi.

Onları bölmeden, gülümseyip hızlıca odasına çıktı. Yatakla göz göze geldi ama iç çekip ayaklarını yere sürterek banyoya girdi. Oyalanmadan duşunu alıp üzerini giydi ve kendini yatağa attı. Kollarını açıp gözlerini kapattı. O kadar çok sıkı çalışıyordu ki yorgunluktan enerjisi kalmıyordu. Yatağın verdiği huzurla kendini uykunun kollarına teslim etti.

" Hadi koruyucu seni bekliyoruz, bahçede. "

Alexandra duyduğu sesle hızlıca gözlerini açtı. Korkuyla ayağa fırladı. Yine aynı kabus ya da Leroy'in tahminine göre vizyon. Ayinden sonra bu beşinci olmuştu. Aşağı inip, aynı şeyleri tekrar yaşamak istemiyordu ama istemzsizce bedeni sese doğru çekiliyordu.

Yataktan kalkıp aşağı doğru inmeye başladı. Bedeni inatla onu dinlemeyip , bahçeye doğru yürüdü. Kendisinden başka kimse yoktu. Her zamanki gibi. Gözlerini kapatıp bekledi. Şiddetli bir şekilde gök gürüldedi. çığlık atarak dizlerinin üzerine çöktü.

" Aç gözlerini ve sebep olduğun yıkımı gör. "

Tek bir ağzından konuşan o kadınlar. Alexandra gözlerini açmamak için direndi ama vücudu kesinlikle ona itaat etmiyordu.

Karşısında duran , bedeni tamamen siyahlara bürünmüş beş kadın ona bakıyordu. İlk başta gelen bir kişiydi. Her gelişlerinde sayıları artmıştı.

" Benden ne istiyorsunuz ? Rahat bırakın beni ! "

Alexandra titreyen ellerine baktı. Kanla kaplanmışlardı. Çığlık atıp, ellerini üzerine silmeye çalıştı. Elleri temizlenmiyor, değdiği her yer kan oluyordu.

" Gel ve yıkımını gör. "

Kadınlar kenara çekildi. Yerde bir beden yatıyordu. Kim olduğunu ayırt edemiyordu. Ayağa kalkmadan emekleyerek yaklaştı.

" Hayır, hayır, hayır bu olamaz . Gerçek değil bu . "

Alexandra yerdeki cansız bedene sarıldı. Hıçkırarak ağlamaya başladı.

" Benim yüzümden , Cora lütfen uyan . "

Alexandra gök yüzüne bakarak çığlık attı.