Son Koruyucu ~TAMAMLANDI~

* 50 *

" Hayır! Cora , lütfen ölme. Benim yüzümden hayır ! "

Alexandra korkuyla yattığı yerden sıçradı. Yine aynı vizyon. Artık bunlarla baş etmenin yolunu bulmalıydı. O kadar çok terlemişti ki pijamasında kuru bir yer kalmamıştı. Hızlıca duşa girip , üzerini giydi. Henüz sabah olmamıştı. Ani bir kararla üzerine ceketini alıp sessizce odasının kapısını açtı. Bir süre etrafı dinledi ses yoktu. Çok fazla ses çıkarmamaya dikkat ederek bahçeye çıktı. Zihninde elementleriyle duvar ördü. Leroy'in uyanmasını istemiyordu. Evden biraz uzaklaşıp, arkasına baktı. Bunu yaptığını öğrense , Leroy'in deli gibi sinirleneceğini biliyordu. O yüzden hızlı olmalıydı.
Gözlerini kapattı. O gün Eric'in adamlarıyla savaşırken, pixiu ' yu istemeden de olsa çağırabilmişti. Şimdi tekrar gelmesini isteyecekti. Gözlerini kapattı. Zihninde onu çağırmaya çalıştı. Kolyesinin yanmaya başladığını hissetti. Kanat seslerini duyduğunda yavaşça gözlerini açtı. Şaşkınlıktan bir iki adım geri attı. Pixiu hemen burnunun dibindeydi. Başını eğmiş bir şekilde emrini bekliyordu.

" Merhaba. "

Alexandra hem çok şaşkın hemde hayranlık dolu bir sesle konuştu. O kadar güzeldi ki , kanatları olan , altın renginde dişi bir aslan. Tıpkı kolyesindekinin aynısıydı.

" Emrinizdeyim efendim. "

Aslanın sesi zihninde yankılanınca daha da şaşırdı. Hayal olduğunu düşünmüştü. Demekki doğruydu. Zihnine konuşabiliyordu.

" Şey , benimle bu şekilde konuşmana gerek yok. Bana Alexandra diyebilirsin. "

Aslan başını eğip onay verdi.

" Siz nasıl rahat edecekseniz. "

" Beni istediğim yere götürebilir misin ? "

Aslan sanki ne istediğini biliyormuş gibi binmesi için eğildi.
Alexandra biraz ürkerek üzerine çıktı. O kadar yumuşaktı ki , saatlerce orada kalabilirdi.

Pixiu havalanmaya başlayınca , düşmemek için elleriyle tüylerinin sıkıca kavradı. Yükseldikçe korkusu artıyordu. Tepeye ulaştıklarında küçük bir çığlık attı. Aşağıya bakmamaya özen gösteriyordu. Pixiu ' yu yönlendirmiyordu. Ne istediğini bildiğini hissetmişti. Bir şekilde zihinleri bağlı olmalıydı.

Alexandra boğazını temizledi.

" İsmin ne ? Sana nasıl hitap edebilirim ? "

Alexandra çekinerek konuşuyordu. Sonuçta hayatında hiç uçan bir aslanı olmamıştı.

Pixiu ' nun zihninde gülümsediğini hissetti.

" Arkadaşlarım bana Amaya diye hitap ediyor. "

Alexandra kasları istemsizce havaya kalktı.

" Arkadaşların mı ? Senden başka pixiu ' lar da mı var ? "

Pixiu kıkırdadı.

"Tabiki var. Sizin gibi bizimde ailemiz var. "

Pixiu ' nun iç çektiğine yemin edebilirdi.

Alexandra sessizce fısıldadı.

" Amaya. "

" Gece yağmuru demek. Neden böyle bir ismin var ? "

Alexandra düşünmeden konuşmuştu. Biran pişman oldu ama lafını geri alamazdı.

" Ailem, ben küçükken ölmüşler. Beni bulanlar o gece hiç yağmur durmadığı için bana böyle bir isim vermişler. "

" Özür dilerim Amaya. "