Son Koruyucu ~TAMAMLANDI~

* 25 *

Alexandra ne kadar süredir o haldeydi bilmiyordu. O kadar çok ağlamıştı ki gözyaşları artık akmıyordu. Çöktüğü duvar kenarından kalktı ve derin bir nefes aldı. Odasına gitmeye karar verdi. Bu halde Elizabeth'in yanına gitmek istemiyordu. Ayaklarını sürterek yürümeye başladı. Omuzlarındaki yük ona ağır geliyordu. Keşke sıradan biri olsaydı da bunların hiçbirini yaşamasaydı.

Yürümekte zorlanıyordu. Sanırım saatlerdir yemek yemediği içindi. En son ne zaman yemişti hatırlamıyordu. Başı hafifçe dönünce duvardan destek almak için elini uzattı.

Elinde sıcaklık hissetti. Duvar bu kadar sıcak ve yumuşak olamazdı ya. Kafasını yavaşça çevirdi. Tuttuğu duvar değildi karşısında duran genç adamdı.

" Affedersiniz önüme bakmıyordum. " Alexandra çekinerek konuştu.

Karşısındaki adam direk gözlerinin içine bakıyordu. 1. 90 boylarında duruyordu. Alexandra uzun olmasına rağmen kendini kısa hissetmişti. Gözleri de saçları gibi simsiyahtı. Buğday teniyle oluşturduğu tezatlık ona hoş bir görünüm katıyordu. O kadar derin bakıyordu ki genç kız gözlerini çekmek zorunda hissetmişti.

" Sorun değil. Ben Leroy ." Genç adam elini uzattı.

Alexandra çekingen bir tavırla uzattığı elini sıktı.

" Alexandra. Alexandra Morrison. "

" Morrison mı ? Drek Morrison la bir ilgin olabilir mi ?

Alexandra hafifçe tebessüm etti.

" Babam olur kendisi. "

" Hımm. Demek bu güzel gözlerini ondan almışsın"

Alexandra yanaklarının kızarmasına engel olamadı. Dikkatini dağıtmak için başını başka yöne çevirdi ve Aaron'un geldiğini gördü. Tebessüm ederek el salladı.

Leroy Alexsandra'nın baktığı yöne baktı.

" Erkek arkadaşın sanırım. Bu kadar güzel baktığına göre başkası olamaz. "

Alexandra sustu.

" Her neyse tanıştığımıza memnun oldum. " Gülümseyerek yanından ayrıldığında Aaron da yanına varmıştı.

" İyi misin ? Kötü gözüküyorsun. " Aaron Leroy'in arkasından baktı ve gözlerini kıstı.

" İyiyim merak etme. " Alexandra tedirgince gülümsedi. Aaron'un ne kadar kıskanç olduğunu biliyordu.

" Pekala. Artık yemek yemelisin. Akademideki olanlar için üzgünüm gerçekten ama gücünü kaybetmemelisin. "

Alexandra itiraz etmedi. Kendini gerçekten kötü hissediyordu.

" Sen odana geç ben birşeyler getiririm."

Aaron arkasını dönüp gitti. Alexandra bu tavrını Leroy' e bağladı. Yavaşça odasına doğru yürümeye başlamıştı. Kapıya gelince elini okuttu ve içeri girdi. Yatağın kenarına oturarak Aaron'u beklemeye başladı. Çok geçmeden kapı çaldı.

Aaron elinde tepsiyle kapıda bekliyordu. Alexandra elindekileri alıp içeri geçti. Aaron da arkasından odaya girdi.

Alexandra tepsiye baktı. Sandviç ve meyve suyu vardı.

" Teşekkür ederim Aaron seni de yoruyorum. "

"Sizin için yorulmak benim için bir zevk efendim. " Aaron başıyla selam verdi.

Alexandra dayanamayıp güldü.

" Hah şöyle. Somurtmak sana hiç yakışmıyor Alex. Hepimiz üzgünüz inan. "