Son Koruyucu ~TAMAMLANDI~

* 8 *

" uyanma vakti güzel kızım."

Alexandra duyduğu yumuşak ve kadifemsi sesle gözlerini yavaşça araladı. Gözüne gelen güneş ışıklarıyla elini gözlerinin üstüne koydu. Yerdeki yumuşak çimenler tenini gıdıklıyordu . Ne olmuştu? Neden buradaydı? Burası neresiydi? En son yuvarlandığını hatırlıyordu . Yoksa gerçekten ölmüş müydü? Yavaşça uzandığı yerden doğruldu ve rüzgarın tenini okşamasına izin verdi ve derin bir nefes aldı. Toprak şimdiye kadar hiç bu kadar güzel kokmamıştı. Yavaşça ayağa kalktı ve hayran bir şekilde etrafını inceledi. Düm düz çimenlerin ve ağaçlıkların olduğu açık bir alandaydı. Güneş tam tepedeydi o kadar güzeldi ki sanki resim gibiydi. İlerlemeye başladı. Yürüdükçe çimenler sanki dans ediyordu. Toprak ayaklarının altını gıdıklıyordu. Rüzgar ona eşlik ediyordu. Biraz ileride küçük beyaz bir ev gördü. Evin arkasında küçük bir gölet. Tereddütle evin kapısına tıkladı ama kapı açıktı. Kapıyı ittirerek yavaşça içeriye girdi . Çiçek ve mumlarla dolu masa vardı . Akşam olmamasına rağmen mumlar yanıyordu. İçeriyi inceledi ama tek oda vardı. Dışarıdan uyanması için ona seslenen kişiyi duydu yine.

" Gölete doğru gel Aleksandra"

Evden dışarı çıkıp göletin yanına yaklaştı. O kadar güzeldi ki.. etrafında yeşil uzun çimenler parlıyordu. Masmavi rengiyle sanki onu çağırıyordu. İlerleyince arkası dönük oturan bir kadın döndü. Sarı saçları sırtına düşmüş güneş gibi parlıyordu. Giydiği beyaz elbisesi rüzgarla dans edercesine hareket ediyordu. Alexandra adımlarını durdurdu ve yaklaşıp yaklaşmamak konusunda tereddüt etti.

"Korkma kızım yaklaş"

Ses tonu o kadar yumuşaktı bir şekilde ona güven veriyordu. Yavaşça yaklaştı. Kadın yavaşça yüzünü döndü ve güzelliği karşısında genç kızın nefesi kesildi. Güneşle yarışıyordu sanki saçları. Teni pürüzsüz ve bembeyazdı. Okyanusları kıskandıracak güzellikte mavi gözleri vardı. Gülümseyince yanağında ki gamzeler belirginleşti. Sıcacık ve içten bir şekilde gülümsemiş ti. İnsanın içini ısıtacak türden. Kimdi bu kadın ? Bu kadar yakın hissetmişti kendini. Gözleri göle doğru kayınca kendi yansımasını görünce yüzünü istemesizce buruşturdu. Yüzü ve vücudunun çoğu yeri morluklarla kaplanmıştı. Kollarında ve bacaklarında çizikler vardı. Düştüğünde bu hale gelmiş olmalıydı. Berbat bir haldeydi. Kadın yaklaşıp yavaşça elini tuttu ve göletin içine doğru yürüdüler.

" Bırak elementlerin seni sarmalasın onları kucakla ve kabul et. Seni iyileştirmelerine izin ver ve bir bütün olun. "

Suya girdiklerinde içini anlam veremediği bir huzur hissetti. Uzun zamandır hissetmediği bir duyguydu bu. Yavaşça kendini suya bıraktı ve gözlerini kapadı. Suyun üstünde süzülüyordu. Su vücudunda dans eder gibi dolaşmaya başlamıştı. Yaralarının olduğu kısım da hafif bir gıdıklanma hissi oluşuyordu. Gittikçe vücuduna enerji dolduğunu hissetti. Yavaşça gözlerini açtı ve gördükleri karşısında nefesini tuttu. Su gerçekten vücudunda dolaşıp onu iyileştiriyordu. En son yüzüne doğru kaydı ve tüm yaraları iyileşti. Kadın karşısında durmuş ona gülümsüyordu. Yavaşça sudan çıktı ve toprağa bastığı anda içini başka bir huzur kapladı ve ayaklarındaki suyu usulca içine çekti. Rüzgar hafifçe ıslak saçlarında dolaştı ve saçları da kurudu.

Kafası karma karışık olmuştu. Aklında bir sürü soru vardı. Kadına doğru döndüğünde eve doğru girdiğini gördü. Elinde renkli mum ve bir kaç tütsüyle evden çıktı.

" Sorularının cevabını alacaksın. Aceleci olma kızım. Genç ve sabırsızsın. Bende senin gibiydim bir zamanlar. " gülümseyerek elinde bir kaç farkı renkte mumlarla yere oturdu ve gelmesini işaret etti.

Alexandra hemen karşısına oturdu.

Kadın etraflarına çember çizdi ve elini uzatmasını istedi. Genç kız elini uzattı. Nedense kadına güveniyordu.

" Bu biraz canını yakabilir ama olması gereken bu." diyerek Alexsandra' nın avucunun içine küçük bir kesik attı. Kesikten akan kanı çembere damlattı ve kan çember boyunca yayıldı.

"che il rituale abbia inizio "

Genç kız ne dediğini anlamamıştı. Mumlardan gri olananı yaktı.

" Vieni da me vento "

Söylediği sözlerin ardından etraflarını rüzgar sardı. Ilık ve yumuşak bir şekilde etraflarında dolaşıyordu. Sonra yeşil mumu eline aldı.

"Vieni a me terra"

Yerden çıkan sarmaşıklar etraflarında ahenkle dans etmeye başladı. Alexandra hem büyülenmiş hemde korkmuş gözlerle etrafına bakıyordu. Kadın mumlardan mavi olanını aldı.

" Vieni da me acqua "

Göletten çıkıp havada süzülerek gelen su da diğerlerinin arasına karışmıştı.
Kırmızı mumu da yaktı.

" Vieni da me fuoco "

Nereden geldiğini bilmediği bir ateşte diğerlerinin arasına katıldı ve bütün oldular. Son olarak ta mor mumu aldı ve yaktı.

" Vieni da me anima "

Son söylediğinden sonra ateş,su, toprak ve hava şekil almaya başladı. Sanki bir birleriyle uyumlu bir şekilde dans ediyorlardı. Ve karşısındaki kadının söyleceği şeyi bekliyor gibiydiler

" Saluta il tuo nuovo proprietario "

Bu sözlerin ardından Alexandra gördüğü şeyle nefes alamadı. Tüm elementler birleşmiş onun şeklini almışlardı. Ama çok daha güzeldi. O bu kadar güzel değildi. Karşısındaki yansımasının saçları kalçalarına kadar uzanıyordu . Gece kadar siyah ve parlak .Rüzgar saçlarında dans ediyordu dalga dalga. Gözleri daha yoğun kahverengiydi ve sanki içinde ateş yanıp sönüyor parlıyordu. Teni kusursuzdu tıpkı karşısındaki kadın gibi. Bu haliyle ondan daha güzel olduğunu söyleyebilirdi.

" Grazie a tutti. Puoi andare."

Genç kızın yansıması başını eğip selam verdikten sonra ortadan kayboldu. Mumlar sönmüş çember bozulmuştu. Bu olanlar karşısında hem büyülenmiş hemde korkmuştu.

" Artık benim döngüm tamamlandı. Yeni ve bu döngünün son koruyucusu sensin güzel kızım. Senin döngün şimdi başladı. Şu sözlerimi unutma ' korktukça tutsak, ümit ettikçe özgürsün'. "

Kadın bulanıklaşmaya başlamıştı. Sanki siliniyor gibiydi. Alexandra hızla ayağa fırladı ve nereye gidiyorsun ? Bütün bunlar da neydi şimdi? En azından ismini söyle dedi .

Kadın tamamen kaybolmadan önce gülümsedi ve "Seraphine" dedi.

Gitmişti. Alexandra yalnız kalmıştı korkuyla etrafına baktı ne yapacağını bilemedi hava ne zaman kararmıştı ki? Eve girmeye karar verdi ve kapıyı açtığı anda büyük bir ışık patlaması oldu ve gözlerini kapadı.

" Nihayet uyanıyor. Alexandra küçük meleğim uyan artık".

Alexandra gözlerini açtı ve şaşkınlıkla karşısındaki adama baktı.

"Baba ?"