Son Koruyucu ~TAMAMLANDI~

* 32 *

''Leroy ? ''

'' Evet güzelim benim. Şimdi bana neden böyle aptalca birşey yapıp beni peşinden deli gibi koşturttuğunu açıkla bakalım. ''

Alexsanda onun ne yapmaya çalıştığına anlam veremedi. Cidden hiçbir şey bilmediğini filan mı zannediyordu ? Onun gözünden bu kadar aptal mı gözüküyordu ?

" Sen ciddi misin ? Ne yaptığını bilmediğimi mi zannediyorsun ? Her şeyi öğrendim Leroy . Bunu nasıl yaparsın? "

Alexandra Leroy'un gözlerindeki endişeyi yakalamıştı.

" Babama ihanet edip Aaron'u kaçırdığını biliyorum. Öğrenilmeyecek mi sandın? Buraya kadarmış Leroy . Açığa çıktın. "

Leroy bir süre bekledi. Gözlerindeki endişe aniden silinmişti. Kendini kasmayı bırakıp kahkaha atmaya başladı .

" Sen delirdin heralde? Aaron'u kaçırtmak mı? İhanet mi ? "

Nihayet kahkası bitmiş konuşmuştu.

" Böyle birşeyi nasıl düşünürsün. Yıllardır babanla çalışıyorum ben . Ayrıca neden Aaron'u kaçırtayım ki ?

" Bunu sen söyleceksin Leroy ! Boşuna çabalama. Kendi gözlerimle gördüm. Handa şoföre emir verip Aaron'u kaçırmasını söyledin. Belki bilmiyorsun ama kahin özelliğim var. Araba da uyurken vizyon yaşadım ve herşeye şahit oldum. "

" Gerçekten nasıl bu kadar saf olabiliyorsun sen ? "

Leroy kükrercesine bağırmıştı.

Alexandra korkup bir iki adım geriledi. Onu hiç bu kadar öfkeli bir şekilde görmemişti.

" Aptalsın sen. Tabiki de kahin özelliğin olduğunu biliyorum. Seni sandığından daha çok tanıyorum. Daha önce böyle birşey yaşadın mı ? Geçmişe gidip olanları gördüğünü söylüyorsun. Bu diğer vizyonlarla aynı değil. Aklınla oynayabilirler. Geçmiş veya geleceği değiştirip sana gösterebilirler. Bunu çok güçlü bir cadı yapabilir. Sadece şuanda gerçekleşen olaya müdahale edip oynayamazlar. Çünkü nerede olduğunu kimse tahmin edemez. Sen bile. İstemsizce çekilirsin çünkü. "

Leroy arkasındaki ağaçlardan birine tekme attı.

" Bu yaptığın ahmakça. Ya ben gelmeden sana zarar verip seni götürselerdi ne olacaktı ? Nasıl böyle aptalca bir tuzağa düşersin sen ? "

Leroy Alexsandra'nın omuzlarını tutup onu sarstı.

" Eğer bu şekilde aptalca şeyler yapmaya devam edersen sonumuzu hazırlayacaksın. Asıl güvenmen gereken insandan kaçtın sen ."

Alexandra Leroy'un omuzlarındaki elinden kurtulmak istedi ama o kadar çok sıkıyordu kıpırdayamıyordu. Gerçekten o doğru mu söylüyordu ? Aklıyla mı oynamışlardı ? Şuan ne doğru ne yanlış ayırt edemiyordu. Bu kadar savunmasız olduğu için kendinden nefret ediyordu.

" Birşey söyle Alexsandra. "

Leroy sakince fısıldamıştı.

" Kahretsin! Tamam mı! Herşey üst üste geliyor. Kime inanıp kime inanmayacağımı bilmiyorum. Belki şuan olanlar bile gerçek değildir. Az önce olanlardan dolayı kafayı yemişimdir ve zihnim bana oyun oynuyordur. Sen bile gerçek değilsindir."