One touch(Vkook)

(18)

با متوقف شدن ماشین جونگکوک نفس عمیقی کشید و سرش و از موبایلش بیرون کشید
با دیدن فرودگاه اینچئون لبخندی زد و همزمان با تهیونگ از ماشین خارج شد

جونگکوک به سمت صندوق ماشین رفت و چمدون هارو بیرون اورد و کنار تهیونگ ایستاد تا یه موقع بین جمعیت تهیونگ و گم نکنه

با حس انگشتای کشیده تهیونگ لا به لای انگشتاش چشماش گرد شدن
تهیونگ همینطوری که جونگکوک و دنبالش میکشید:

+ممکنه از هم جدا شیم بهتره ازم فاصله نگیری اصلا نمیخوام از پرواز جا بمونم

جونگکوک هومی گفت و سعی کرد بدون توجه به دستای تهیونگ و ضربان قلبش به رو به رو خیره شه

.
.
.

جونگکوک کلافه نفس عمیقی کشید و به تهیونگی که فارغ از عالم داشت کتاب میخوند نگاه کرد
لبش و از داخل گاز گرفت

-چقدر دیگه مونده؟

+تقریبا ده دقیقه دیگه

جونگکوک آهی کشید و به ابرهای سفید خیره شد،از موقعی که هواپیما اوج گرفته بود تهیونگ مشغول مطالعه بود و این برای جونگکوکی که از کتاب متنفره زیادی سینگین بود

***
جونگکوک با خستگی کمرش و تاب داد و خمیازه کشید به شدت خوابش میومد و منتظر تهیونگ بود تا کارتای اتاق و بگیره اما‌ انگار مشکل جدی پیش اومده بود چون دقیقا تهیونگ 10 دقیقه‌اس داره با منشی صحبت میکنه

جونگکوک دوباره خمیازه کشید و کلافه به سمت تهیونگ رفت

"آقای محترم اتاق 456 از قبل رزرو شده و به اسم شما نیست من فقط میتونم کارت اتاق 455 و بهتون بدم معذرت میخوام"

جونگکوک با چشمای خواب آلود به تهیونگ نگاه کرد
تهیونگ خسته سری تکون داد و کارت و از اون خانم گرفت

+فکر کنم باید این چند روز و از یه اتاق استفاده کنیم

قطعا جونگکوک باهاش‌ مشکلی نداشت پس با صدای گرفته گفت:

-اوکی مهم نیست فقط سریعتر بریم

تهیونگ باشه‌ایی گفت و دوتا چمدونارو به سمت آسانسور برد
جونگکوک هم سوار شد و تهیونگ بعد فشار دادن طبقه 13 به آینه آسانسور تکیه داد.

بعد چند دقیقه طاقت فرسا از اون اتاقک فلزی خارج شدن
تهیونگ چمدونارو رها کرد و کارت و کشید با صدای باز شدن در جونگکوک با خوشحالی تهیونگ و کنار زد و واردش شد

با دیدن کاناپه چشماش برق زدن
جونگکوک با عجله روی کاناپه دراز کشید و چشماش و بست
با احساس آرامشی که داشت کل بدنش و فرا میگرفت لبخند محوی زد

.

تهیونگ چمدونارو کنار در رها کرد و روی نوک پا چرخید
+من واسه این چند روز برن...