heartbreaker.

2.0

Telefonu sert bir şekilde masama bırakırken ellerim titriyordu. Kendimi asla affedemeyecektim, ipleri böylesine onun eline verdiğim için.

Önümde onun projesi açıktı. Telefonumda ondan bildirimler vardı.

Kalbimde onun açtığı yaralar vardı.

Normal bir şekilde konuşursak ondan soğurum sanıyordum. Her şey biter ve ben de bu duyguların esirliğinden kurtulurum diye düşünerek yazmıştım zaten ama öyle olmamıştı. En yakın arkadaşım diyebileceğim biri ona yazmıştı, o birinin kalbiyle kolayca oynayabileceğini söylemişti bana. Anonim olarak yazdığım o konuşmada defalarca kez kapanamayan yarama dokunmuştu.

Önümdeki küçük boy pizzaya baktım.

Ne kadar acınasıydım. Ondan soğumak istiyordum. Bunu bahane ederek ona yazıyordum, kalbimi kırmasına izin veriyordum. Sonra en sevdiğim renk onun gözleri oluyordu. Saatlerce sürdürdüğüm kendimle olan savaşı onun için kaybediyordum. Sırf o yiyor diye pizza sipariş ediyor, onunla yiyormuş gibi hayaller kuruyordum.

Acınasıydım.

Elim ince pizza dilimine giderken bir kez daha yutkundum.

Yiyemiyordum.

Bir de bu durum vardı. Yemek yiyemiyordum. Önümdeki tabakta asla azalma olmuyordu. Yemek borum tıkalıydı sanki, mideme bir şey inmiyordu.

Gözlerimi kapatıp derin bir nefes verirken ters duran telefonum titredi. Elim telefonuma giderken hızla kilidi açmış ve bildirime tıklamıştım.

Yekta: Ya anonim

Yekta: Bir ara bizim soru sorma meselesi vardı

Yekta: Her gün bir soru sorma hakkım vardı

Anonim: Evet vardı

Yekta: Ne oldu onlara

Yekta: Birikti mi

Anonim: Yooo

Yekta: Nasıl yani?

Yekta: Haksızlık yapıyorsun şuan

Anonim: Hayır

Anonim: Sorsaydın günü gününe

Yekta: :(((((

Yekta: Peki bir şey teklif etsem

Anonim: ?

Yekta: Şu sorunun yanında fotoğraf isteme hakkım da olsa?

Anonim: Ne saçmalıyorsun ya

Yekta: Bak yanlış düşünme hemen

Anonim: Yekta ben sana karşına çıkmayacağım, beni asla bulmayacaksın diyorum sen benden fotoğraf istiyorsun

Yekta: Ya öyle değil

Yekta: Tamam atma kendini

Yekta: Ama anlık istediğimde atsan?

Yekta: BEN DE ATARIM SANA HEMDE KENDIMI

Anonim: Gerek yok bence

Yekta: Anonim aşırı merak ediyorum seni

Anonim: Yekta merakına değmez

Anonim: Zaten az kaldı

Anonim: Bu aramızdaki her neyse bitecek

Anonim: Sürekli konuşacağımızı samimi olacağımızı düşünmüyorsun herhalde?

Anonim: Çünkü ben senden nefret edeceğim, iğreneceğim

Yekta: Doğru

Yekta: Bunun için konuşmaya başlamıştık değil mi

Anonim: Evet

Yekta: Neyse anonim sen pek sarmadın bende

Yekta: Bu akşamlık git istersen

Anonim: Gideyim

Yekta: Git
(Görüldü ✔✔)