Nakavt

KIRIKLIK

 Medya Özcan(karakteri)

"Yemeyini yememişsin"

 "Umursama" Özcan ayağa kalktı.Gitmek için hareketlendiğinde Karan önüne geçmişti.

 " O ne demek?Ne oluyor şimdi?" 

 " Neden burdaydı?Asıl sana ne oluyor!" 

 "Saçmalama.Seni bulmam için yardım etti bana."

 "Beni neden yalnız sen aramadın ki?Neden o da olmak zorunda?!" Özcan hesap sorar gibi konuşmuştu.

 " Bak biliyorum,bu gün kolay şeyler yaşamadın.Hepsinin suçlusu benim tamam mı?Telafi edicem." Sakin kalmaya çalışıyordu.

 "Onu seviyor musun?" Özcan boş gözlerle ona baktı. "Bendekide soru.Seviyorsun tabii."

 "Ne saçmalıyorsun lan sen!Kendine gel!" 

 "Kendimdeyim!Görmüyor musun?!Gözlerinin içi parlıyor lan!Bana böyle bak diye 2 yıldır götümü yırtıyorum lan ben!Bir kere bile..." Saklanan gözyaşları ortaya çıkmıştı. "Bir kere bile bana öyle bakmadın." Özcanın yaşadığı hayal kırıklığı...

 "Yanımda kalmana izn vermemeliydim."Önünde ağlayan çocuğa karşı sert konuşmaya başlamıştı. "Bana olan duygularını bildiğim halde,seni yanımda tutmamalıydım.Hata yaptım." Hayal kırıklığının en büyüğünü Karanın gözlerinde gördü.Onu hayal kırıklığına uğrattığını şimdi anlamıştı.

 "Özür dilerim ben-" 

 "Sana yaptığı her şeyi o ite ödeticem.O yüzden git.Ve bir daha gelme." Son sözü bu olmuştu Karanın.Ardında şaşkın gözlerle bakan çocuğu bırakıp odasına gitmişti.

 Özcan iki yıl önce Karanla karşılaşmış ve ona tutulmuştu.Karan eskiden onun mahallesinde yaşıyordu.Bu yüzden onu her gün görebiliyordu.Karan taşındıktan sonra onu göremeyeceğini anlamış ve duygularını söylemişti.Direkt hayır cevabı almıştı.Daha sonra Özcan sırf onun yanında kalmak için duygularından kurtulacağını söylemişti.Biliyordu,Karan onu arkadaşı gibi görüyordu.Onun yanındayken bile asla yakın temasları olmamıştı.Onunla kalmak isteyen kendisiydi.Peki neden şimdi sınırları zorlamıştı?

Ah Özcan üzümlü kekimmmmmmm.