Nakavt

Ayrılık

"Kendini böyle bir tehlikeye nasıl atarsın Yavuz?" 

"Bunu bana Bahadırı öldürmeye çalışan herif mi söylüyor?" Yavuz kaşlarını çattı.İki saattir onu sorguya çekermiş gibi sorular soruyordular.Anlamıyordu..Neşeti bitirmişti işte,daha ne istiyordular ki?

"İyi bok yedin!Tamam mı?!Lan bu benim meselem!Niye karışıyorsun!?"

"Çünkü ne kadar kabul etmek istemesemde sende benim bir ailemsin sik kafalı!Rahatladın mı?" Ani gelen itiraf yüzünden odadaki herkes şaşırmıştı.Yavuz umursamaz biri değildi,tek sorunu duygularını gösterememekti.

"Teşekkür ederim." Karan sessizliği bozdu. "Arkadaşını koruduğun için." Yavuz gülümseyip Karana baktı.Onu anlayan biri varmış..

"Teşekkür ederim.Şu sik kafalının aksine,arkadaş olduğumuzu düşündüğün için." Altay gözlerini devirip ona ima yapan arkadaşına sarıldı.Sıcak dolu bir sarılış tüm teşekkürlerden güzeldi.

"Bu adamlar neden duygularını ifade etmekte bu kadar zorluk çekiyor?" Özcan diğerleri duymasın diye Karanın kulağına konuştu.

"Genetik galiba" İkiside birbirine bakıp gülümsediler.Bir süre sonra her şey yerine oturmuştu.Güzel bir sofra kurmuştular.İlk defa hepsi bir araya geliyordu.İlk defa ne kavga,ne gürültü,ne acı,bunların hiç biri yoktu.Diğerleri bir şeyler konuşup kahkaha attığında Karan onları izliyordu.Farkettiği şey,herkesin aile ortamına ne kadar hasret kaldığıydı.

"Canın bir şeye mi sıkkın?" Altayın sesini duyunca daldığı düşüncelerden ayrıldı.

"İyiyim" Gülümseyip Altaya bakınca babacığının rahatladığını gördü.Onunla ilgilenmesi çok hoşuna gidiyordu.

"Bu hafta sonu piknik falan mı yapsak?" Hepsi Yavuza şaşırarak bakınca,Yavuz gözlerini devirdi.Şu an hepsinin salak olduğunu düşünüyordu. "Niye kurbanlık koyun gibi bakıyorsunuz lan?İstemiyorsanız yapmayız"

"Yaparız.Yaparız dimi?" Karan Altaya bakıp onun onay vermesini bekledi.

"Yaparız tabii.Toplanırız hepimiz." Yavuz onayı alınca gülümseyerek çayını içti.Sevmişti bu ortamı.

"Ben gelemem.." Özcan dudaklarını ısırarak Karana baktı.

"Sınav haftası bitmedi mi?" Karan kaşlarını çattı.Zaten Özcanın sesinin çıkmamasından bir şey olduğunu anlamıştı.

"Bitti.." Masadakı sorgulayıcı bakışları görünce devam etti. "Ben İngiltereye gidiyorum.Halamın yanına." Yavuzun elindeki bardak yere düşünce masadakılar irkildi.

"Böyle bir şeyden bahsetmemiştin bana." Karan üzgün bakışlarla Özcana baktı.

"Ani karar verdim zaten.Hem artık kendim için bir yol çizmeliyim Karan.Bence benim için en iyisi bu."

"Bari çizdiğin yolu bizede haber verseydin." Yavuz istemsizce gülümserken Özcan bakışlarını kaçırdı.Bu habere Karan gibi Yavuzunda yıkılacağını o da biliyordu.

Arkadaşlar telefonum otomatik çeviriyor yazdıklarımı.Ben aynı gün içerisinde 3,4 sayfa yazıp atıyorum.Kusura bakmayın ama gerçekten yazdıklarımı düzenleme fırsatım olmuyor.

Yazı hataları yüzünden özür dilerim.Lütfen bu konu kapansın artık.