Nakavt

YAŞANANLAR

  Altay kapıyı açınca Yavuz içeri girdi.Sabah sabah Altayı ziyaret etmeye gelmişti.

 "Poğaça falan aldım yeriz diye" aldıklarını masaya bıraktı.

 "Bir boklar karıştırıyorsun dimi" Altay mutfağa geçip çayları getirdi.

 "He amına koyayım he" Bıkmış gibiydi. "Senin karıştırdıklarını karıştırıyorum"

 "Yeter lan.Sofrada nimet var"

 "Neşetle konuştum.Bahadırı takımına almış" 

 "İt herif.Ne dedi peki?" Yavuz çayından bir yudum aldı.

 "Verecek bize.Ama senden önce Karanla ringe çıkmak istiyor"

 "Olmaz" Altay kesin konuşmuştu.

 "O çocuğu neden bu kadar koruyorsun?Gençliğine benziyor diye mi yoksa..." Yavuz lafını tamamlamadan Altay ayağa kalktı.

 "Zıkkımlan ve git." Kendi bardağını masadan alıp mutfağa girdi.Yavuz cebinden sigarasını çıkarıp mutfağa Altayın peşinden gitti.Sırtını duvara yasladı.

 "4 gün sonra maçın var"

 "Kimle?" 

 "Karanla" Duyduğu isimle Yavuza döndü.

 "Ne diyorsun lan sen?!" Yumruklarını sıktı.

 "Duydun işte.Kendisine teklif ettim o da kabul etti." Yavuzun söyledikleri Altayı çıldırtmaya yetmişti.

 Karan sabah yatağından kalkamamıştı.Bu gün kendisine dinlenmek için söz vermişti.Aklında dün yaşadıkları vardı.Sürekli eliyle göğsündeki yara izine dokunuyordu.Sanki Altayın dudakları hala ordaydı.Dünü hatırlarken aynı zamanda 4 gün sonra olacak maçıda hatırladı.Yavuzla konuşup hemen maçı iptal etmek istiyordu.Anlık bir sinirle verdiyi karardı ve şimdi buna pişmandı.Tüm düşüncelerini çalan kapı bölmüştü.Ayağa kalkıp kapıyı açtı.

 "Hoş geldin" Karan gülümseyince Özcan ona sarıldı.

 "Özür dilerim.Çok özür dilerim"