Nakavt

HAYATIM

 Sıcacık kollara kavuşan Karan sonunda ait olduğu yeri bulmuştu.Altayın yanı.Karan yemeğini bitirince Altay peçeteyle onun dudaklarını temizlemişti.Bu durum Karanın çok hoşuna gidiyordu.Kendini şu an bir padişah gibi hissediyordu.

 "Biz geldik" Özcan elinde tuttuğu çiçeklerle içeri girince Yavuzda peşinden geldi.

 "Hoş geldin." Karana sarıldı.Sonunda yine aynı ortamdaydılar.

 "Bu çiçekler senin için.Hastane kokusunu sevmediğini biliyorum." Karan gülümseyip çiçekleri aldı.Evet,nefret ediyordu bu kokudan.

 "Teşekkür ederim."

 "Ben ne alıcağımı bilemedim bu yüzden-"

 "Eli boş,götü yaş geldin dimi?" Altay Yavuza cevap verince Özcan Karanla beraber kahkaha attı.

 "Tabi ki hayır.Çikolata aldım." Elindeki poşeti Altaya uzattı.

 "Amına koduklarımın salakları,kız istemeye gelir gibi çiçek-çikolatayla gelmişler." Altay poşeti alıp kenara bırakınca Karanın yüzündeki gülümsemeye baktı.Çok özlemişti.

 "İyisin dimi?Ağrın filan var mı?" Özcan Karana sordu.

 "İyiyim.Henüz ağrım yok.Teşekkür ederim.Hastanede beni hiç yalnız bırakmadığın için." 

 "Ben de teşekkür ederim,uyandığın için.Ama en büyük teşekkürü Altay hak ediyor." Altay ben ne alaka der gibi Özcana baktı. "Seni hiç yalnız bırakmadı."

 "Yanılıyorsun.Gözlerimi açtığımda yoktu." Nerdeydi öğrenmek istiyordu.

 "Bahadır yüzünden o-" Özcan ne söylediğinin farkına varınca sustu.Az önce büyük bir pot kırmıştı.

 "Siktir!Sen Bahadırla maça mı çıktın?!" Şimdi taşlar yerine oturuyordu.

 "Hadi biz çıkalım.Hasta ziyaretinin kısası makbul." Yavuz Özcana kaş göz yaparak gitmesi gerektiklerini anlatıyordu."Hadi geçmiş olsun." Özcan çıkarken Altaya özür dilerim gibi bir bakış attı.Altay sorun yok şeklinde gözlerini kapattı.

 "Cevap ver bana!Bahadıra ne yaptın?"

  "Onunla maça çıktım."

 "Bunu anladım zaten!Ne yaptın diye soruyorum!?Öldürdün mü  onu?!" Karan ayağa kalktı.Cevap alamayınca Altaya yaklaştı. "Aklını mı kaçırdın sen?!Benim için hayatını mahv etmeye değer mi?!O piçi nasıl öldürürsün!"

 "Öldürmedim.Ama evet!Öldürecektim!Nefesini kesicektim.Senin için.Neden biliyor musun?Çünkü sen hayatımın ta kendisisin çocuk!"