SONSUZLUK

1.2K 58 1
                                    

 "Yarın taburcu olacaksın." Karan duyduğu haberle gülümsedi.Altay onun için eşyalarını toplamıştı bile.Beraber yaşıyacaktılar bundan sonra.Bu haber onu daha da mutlu etmişti.Artık hep beraberdiler.Sonsuza kadar.

 "Evinden almamı istediğin bir şey var mı?Kıyafetlerin dışında." 

 "Yok babacık.Bana kalsa kıyafetlerimede gerek yoktu ama." Altay kaşlarını çattı.

 "O nedenmiş?"

 "Bence sen beni evde çıplak görmeyi tercih edersin.Yani ben öğle düşünmüştüm." Karan sırıtınca Altay gülümsedi.

 "Sapık azgın."

 "Bana diyene bak."

 "Hadi ilaçlarını iç artık." Altay ilacını Karana uzattı.

 "Bana içirmeyi neden denemiyorsun?" Arsız bir teklif ve Altay bu teklife asla hayır demezdi.İlacı dudaklarının arasına koyup yatakta oturan çocuğa doğru eğildi.Dudağını onun dudağına bastırdı.İlacı dudak arasına yollayınca diliyle ağzına itti.Karan ilacı dilinin altında gizleyip öpüşlere karşılık vermeye başladı.Altay dilini sıcak ağızda gezdiriyordu.Daha sonra Karanın alt dudağını çekiştirmeye başlayınca çocuk inledi.Altay onun dudağına öpücük kondurup geri çekildi.

 "Seni şu an burda-" Nefes nefese kalmıştı.

 "Beni şu an burda ne babacık?"

  "Seni şu an burda yatırıp sikerdim ama..Dua et yaralısın." İkiside beraber gülümsedi.Sonunda her şey yoluna giriyordu.

NakavtHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin