Nakavt

VELET

 Akşam olmuştu.Hala bekliyorlardı.Henüz bir haber yoktu.Stresten sağ bacağı titriyordu.

 "Lan madem bu kadar telaş edecektin,niye ahkam kestin o kadar?" Altay elinde tabaklarla salona geçti. "Hadi al,sabahtan beri açım amına koyayım." Sol elindeki tabağı Karana uzattı.

 "Sana afiyet olsun.Ben aç değilim.Ve ayrıca Selin ordaydı.Bu yüzden kesin göndericekler." Altay gözlerini devirip sol elindeki tabağı masaya bıraktı.

 "Selin...O gece neden öyle davranıyordun ona?" Altay içini kemiren soruyu sordu.İlk karşılaştıkları geceden bahsediyordu.

 "O gece Selin yine başıma bela olmuştu.Onu barda bir adamın elinden kurtardım.Aklınca beni kıskandırmaya çalışıyordu işte.Yani anlayacağın senden önce kahramanlığı ben yaptım." 

 "Kıskandın mı peki?" Boğazındaki lokmayı yuttu. "Selini..."

 "Hayır.Ben ona hiç o gözle bakmadım." Karanın kararlı konuşması Altayı içten içe memnun etmişti.Başka bir soru daha sormak istiyordu.Neden onun gibi bu çukurdaydı?Bu sorunun cevabını bilmek istiyordu.Tam ağzını açıp soracakken kapı çaldı.Karan koşarak kapıyı açmıştı.

 "Özcan!" Sıkıca sarıldı kapıdaki bedene.Daha sonra geri çekilip onu süzdü. "İyisin dimi?O sikik bir şey yaptı mı sana?" Özcan gülümsedi.

 "Senin korkundan bir şey yapabilir mi bana?Sadece bir odaya kapattı.Sonrada Selin geldi." Karan kafasını anlayışla sallayıp Özcanla beraber salona geçti.Özcan Altayı görünce şaşırmıştı.

 "Sen?" 

 "Geçmiş olsun" Altay masadan kalktı.

 "Açsındır sen şimdi.Hadi yemek ye.Ben babacığı bırakıp gelicem" Karan Özcana dediği son lafın farkında bile değildi.Özcan ise duyduğu babacık lafıyla kaskatı kesilmişti.Aynı durumu Altayda yaşıyordu.Bu durum onu afallatmış,aynı zamandada hoşuna gitmişti.

 "Hadi çıkalım"

 "Kaza yapmazsın dimi velet?" Altay alayla sordu.

 "İstersen Marsa kadar uçururum babacık" Aldığı cevapla gülümsedi.Yolu tarif edip bir süre dışarıdaki ayı izledi.

 "Neden acıdın bana?" Karana baktı. "Sana senden başka kimse acımaz demiştin.Peki sen neden acıdın?" Bu sorunun cevabı o kadar karışıktı ki Altay için...Otuz yaşında duyduğu en zor soruydu.

 "Acımadım.Yardım ettim sadece." 

 "Onu soruyorum ya zaten.Neden yardım ettin?" Karan arabayı durdurdu.

 "Belkide gerçekten babacığın olmak istiyorumdur velet.Olamaz mı?" Karan duyduklarıyla şaşırmıştı.Şu an yüzünün kızardığına emindi. "Bıraktığın için sağol velet." Arabadan inip apartmana girdi. "Siktir lan ne yaptım ben az önce!" Derin nefesler alıp üçüncü kata çıktı.Kalbi nasıl bu kadar hızlı çarpardı... "Ne yapıyorsun bana velet."

Arkadaşlar telefonum otomatik çeviriyor yazdıklarımı.Ben aynı gün içerisinde 3,4 sayfa yazıp atıyorum.Kusura bakmayın ama gerçekten yazdıklarımı düzenleme fırsatım olmuyor.

Yazı hataları yüzünden özür dilerim.Lütfen bu konu kapansın artık.