Nakavt

BİTİRELİM

 Sabah gözlerini Yavuzun omzunda açmıştı.Hastane koridorları evleri olmuştu artık.Özcan ayağa kalkıp aşağı indi.İkisi için tost alıp tekrar yukarı çıktığında Yavuzda uyanmıştı.

 "Açsın diye bir şeyler aldım." Tostu Yavuza uzatıp yanına oturdu.

 "Sağ ol."

 "Bu gün maç var dimi?" Özcanın sorusu Yavuzun iştahını kaçırmıştı.

 "Evet.Her şey bu gün bitecek." Özcan kafasıyla onu onaylayıp tostuna gömüldü.

 Akşam için hazırlanıyordu Altay.Yavuz bu defa tüm güvenlikleri artırmıştı.Aklı Karandaydı.Onu görmek istiyordu çünkü özlemişti.Lakin intikamını almadan gitmiycekti.

 "Yalnız mı kaldın?" Bahadırın sesini duyunca yumruklarını sıktı.

 "Seni öldürücem.!" Ona doğru yürüyüp yakasını kavradı.

 "Akşamı bekle bence.Sizi bir birinize kavuşturucam." Bahadır sırıtınca Altay ona sert bir yumruk attı.

 "Ondan ölü gibi bahsedemezsin lan!"

 "Yaşıyor mu sanıyorsun?" Sabrını sınıyordu.Tekrar,tekrar yumruk attı.İçi soyumuyordu.En son dayanamayıp onu çöp poşeti gibi dışarı attı.Kapıyı kapatıp akşamın gelmesini bekledi.Odanın kapısı tekrar açılınca Altay kızgın bakışlarla kapıya baktı.

 "İyi misin?" Yavuzu görünce rahatladı.

 "Bu gün o iti cehenneme göndericem."

 "Merak etme.Bu gün sadece yumruklar konuşucak."

 "Bu son maçım Yavuz." Yavuz duyduklarıyla kaşlarını çattı.

 "Nasıl yani?"

 "Bu gün o iti gebertip bu çöplükten ayrılıyorum Yavuz.İSİMSİZi bitiriyorum." Bunu çok düşünmüştü Altay.Artık gerçekten yaşamak istiyordu.Karanın yanında bir insan gibi nefes almak istiyordu.

 "Nasıl istersen öğle olsun.Önünü kesmiycem." Söyleyemedi.Belki bu geceden sonra İSİMSİZi değil,Altayı bitirecekti.

 Öğle sahneler gelicek ki...Ciğer kalmaya bilir