"ရွန္တစ္ ... ရွန္တစ္ ... သတိရၿပီလား ..."
စိုင္းရွန္တစ္မွာ ကုတင္ေခါင္းအုံးကို ေနာက္မွီထားရင္းမွ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္ဖို႔ ႀကိဳးစားရွာသည္။ သူေရာက္ရွိေနေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ အသစ္တစ္ခုကို စူးစမ္းခ်င္ပုံ။
"ရွန္တစ္ ဝက္႐ူးျပန္သလို တက္ၿပီး ေမ့လဲသြားလို႔။ အခု ေဆး႐ုံတင္ထားတာ ..."
"စြဝ္စံထြန္း ေဆး႐ုံလား ..."
"ဟုတ္တယ္ ..."
ရွန္တစ္ကေတာ့ ဒီေဆး႐ုံႀကီးကို ရင္းႏွီးပုံ။ ကုတင္ေဘး ျပတင္းေပါက္ကို ေက်ာ္ၿပီး လွမ္းျမင္ေနရေသာ ညေနခင္း ေတာင္တန္းႀကီးေတြကို ေငးၾကည့္ေနရွာသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ရွန္တစ္ သတိရၿပီလို႔ အေၾကာင္းၾကားလိုက္ေတာ့ ဆရာဝန္၊ ဆရာမေတြ ခ်က္ခ်င္းလာၾကည့္ၾကသည္။ မ်က္လုံးကို ဓာတ္မီးထိုးၾကည့္လိုက္ ေသြးေပါင္ခ်ိန္လိုက္ တျခားစမ္းသပ္မႈေတြလုပ္လိုက္ႏွင့္ ရွန္တစ္ေဘးမွာ အလုပ္ရႈပ္ေနၾက၏။ ရွန္တစ္ကေတာ့ ခုမွသတိျပန္လည္လာေသာ လူနာတစ္ေယာက္ျဖစ္၍ မူးေဝထိုင္းမႈိင္းေနပုံ။ ဘရစ္နီ၊ ေသာ္က၊ ေႏြဦး၊ ၾသၾသတို႔လည္း လူနာကုတင္နားသို႔ တိုးတိတ္စြာ ကပ္လာၾကပါသည္။ အႀကီးခင္ေမသန္းလည္း ေအာင္သူႏွင့္အတူ တပါတည္းလိုက္ပါလာခဲ့သည္။
ဆရာဝန္ေတြကေတာ့ လူနာကို ဘာေတြမွတ္မိေသးလဲ ေမးသည္။ ေျခလက္ေတြ လႈပ္ရွားခိုင္းၾကည့္သည္။ ရွန္တစ္ သတိေမ့ေနစဥ္ သုံးနာရီေလာက္အတြင္း ဓာတ္မွန္႐ိုက္ၿပီးသားဆိုေတာ့ စမ္းသပ္မႈ ရလဒ္ေတြအတြက္ သိပ္အံ့ၾသပုံမေပၚ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကသာ ရွန္တစ္အေၾကာင္း ၾကားၿပီးေနာက္ အံ့ၾသဝမ္းနည္း ျဖစ္ရပါသည္။ ဆရာဝန္ႀကီးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလုံးကို ေလွ်ာက္လမ္းေကာ္ရီဒါသို႔ ေခၚေဆာင္သြားကာ ဓာတ္မွန္ဖလင္ျပား ေထာင္ျပၿပီး ...
"လူနာက ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာ ေပါက္သြားတာ။ ဓာတ္မွန္ရဲ႕ ေဟာ့ဒီေနရာေလးကို ၾကည့္ရင္ ဟိုဘက္ဒီဘက္ မတူပဲ ျဖဴေနတာေလး ေတြ႕ရတယ္ေနာ္။ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ေသြးယိုစီးေနတယ္လို႔ ေျပာရမွာေပါ့။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ႐ုတ္တရတ္ တက္,တာလို႔ ေျပာလို႔ ရႏိုင္တယ္။ အခုေတာ့ အေျခအေန ေစာင့္ၾကည့္ရအုန္းမယ္။ လူနာ သက္သာေအာင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကူညီေပးလို႔ ရမွာပါ ..."
YOU ARE READING
မေတ္တာ သစ္စာ စိန်ပန်းပြာ
General Fictionမြင်းမိုင်လို့ခေါ်တဲ့ တောင်ပေါ်မြို့လေးတစ်မြို့ ... မင်းထက်အိမ်ဆိုတဲ့ ဘော်ဒါကျောင်းဆရာလေးနှင့် တွေ့ကြုံရသမျှ အံ့သြဆန်းကြယ်လှတဲ့ အဖြစ်အပျက်နဲ့ ခံစားချက်တွေ ... စိုင်းရှန်တစ်ဆိုတဲ့ ခပ်ဇိုးဇိုးကောင်လေးတစ်ယောက် ... မေတ္တာရယ် သစ္စာရယ် စိန်ပန်းပြာရယ်...
