အႀကီး ခင္ေမသန္း အိမ္က ေဘာ္ဒါေဆာင္ႏွင့္ယွဥ္လွ်င္ ပို၍ ၿမိဳ႕ထဲက်သည္။ သို႔ေပလည္း အေဆာက္အဦးကေတာ့ ေဘာ္ဒါေဆာင္လိုပဲ သစ္ႏွင့္ အုတ္တြဲေဆာက္ထားလ်က္ ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္း ဖြဲ႕စည္းထားသည္။ တစ္ၿမိဳ႕လုံးက ပရန္ ဆရာေတြအားလုံး ဒီလိုပုံစံမ်ိဳးပဲ ေဆာက္တတ္တယ္ထင္ပါရဲ႕။
အႀကီးက အပ်ိဳႀကီးဆိုေပမယ့္ တစ္ေယာက္တည္း ေနတာေတာ့လည္း မဟုတ္။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ ပအို႔သူေလးေတြကို ေခၚေမြးထားတတ္သည္။ သူတို႔တေတြကလည္း အႀကီးအိမ္အလုပ္ေတြ ဝိုင္းကူလုပ္ေပးသလို၊ အႀကီးေက်ာင္းမွာလည္း အခမဲ့ စာသင္ရေလေသး၏။ ပညာေတြ တတ္သြား၊ အ႐ြယ္ေရာက္သြားၿပီးမွ လင္ယူသားေမြး ႀကိဳက္ရာလုပ္စား ဆုံးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ေပး၏။ အႀကီးက စည္းကမ္းႀကီးတယ္ဆိုေပမယ့္ ဒါေတြအားလုံးကလည္း အႀကီးရဲ႕ ေစတနာေတြပါပဲေလ။ သူတို႔အားလုံးလည္း အႀကီးကို နားလည္ ခ်စ္ေၾကာက္ ႐ိုေသၾကရွာပါသည္။
အခုလည္းၾကည့္ ...ဒီလိုအရပ္မ်ိဳး အေရာက္အေပါက္ ရွားသည့္ၾကားကပင္ အႀကီးမွာ သူ႔အခ်စ္ဆုံးတူကို ႀကိဳဆိုသည့္ညစာအတြက္ ဟင္းအမယ္စုံေအာင္ စီစဥ္ခ်က္ခိုင္းထားရွာသည္။ အသားဟင္း အမ်ိဳးစုံ၊ အ႐ြက္ေၾကာ္ အ႐ြက္သုတ္ေတြႏွင့္၊ ငပိ တို႔စရာေတာင္ ပါလိုက္ေသး။
"မႀကီးနန္းရယ္ ...ရွမ္းျပည္ေရာက္တုန္း လက္ဖက္၊ ပဲပုပ္နဲ႔ ငါးထမင္းနယ္ စားခ်င္တာ။ ဒီေလာက္ အလုပ္ရႈပ္ခံခ်က္ထားၾကတာ အားနာစရာႀကီးဗ်ာ ..."
မင္းထက္မွာ မီးဖိုထဲဝင္၍ ဝိုင္းျပင္ေပးရင္း မႀကီးနန္းကို ေျပာလိုက္ျခင္း။ အႀကီး လြတ္လြတ္ကင္းကင္း အခ်ိန္ကိုလည္း ရွာၿပီးေျပာရေသးသည္။ ေယာက်္ားပ်ိဳ၊ မိန္းမပ်ိဳေတြ စကားေျပာေနၾကတာမ်ိဳး အႀကီးက သိပ္မႀကိဳက္ခ်င္ဘူးမလား။
မႀကီးနန္းမွာ မင္းထက္တို႔ ေမြးကင္းစကတည္းက အႀကီးေမြးစားထားေသာ ပအို႔သူေလး။ အခုေတာ့ ပအို႔သူမႀကီးေပါ့။ မင္းထက္ ထက္ အနည္းဆုံးဆယ္ႏွစ္ေလာက္ ႀကီးေရာ့မည္။ အပ်ိဳႀကီးအ႐ြယ္ေတာင္ေရာက္လုလို႔ အႀကီးခင္ေမသန္း ေနရာဆက္ခံေတာ့မည္။ အႀကီးတို႔ေက်ာင္းမွာလည္း ေက်ာင္းဆရာမအျဖစ္ တာဝန္ယူေနတယ္ၾကားပါ၏။
YOU ARE READING
မေတ္တာ သစ္စာ စိန်ပန်းပြာ
General Fictionမြင်းမိုင်လို့ခေါ်တဲ့ တောင်ပေါ်မြို့လေးတစ်မြို့ ... မင်းထက်အိမ်ဆိုတဲ့ ဘော်ဒါကျောင်းဆရာလေးနှင့် တွေ့ကြုံရသမျှ အံ့သြဆန်းကြယ်လှတဲ့ အဖြစ်အပျက်နဲ့ ခံစားချက်တွေ ... စိုင်းရှန်တစ်ဆိုတဲ့ ခပ်ဇိုးဇိုးကောင်လေးတစ်ယောက် ... မေတ္တာရယ် သစ္စာရယ် စိန်ပန်းပြာရယ်...
